A casa onde vivo, lla debo aos meus amigos son poucos pero bos e non se meten en leas, non é unha casa bonita como podedes ver pero hai comida gratis e non pago o aluguer, dos veciños non hai queixa, compartimos profesión, as festrás son de madera sen vidrio e os muros de formigón, non son un tipo falador como notastes de pequeno dicíanme que era inadaptado.
Tenia sonos de grandeza e usaba a violencia pero sálteme as regras e agora vivo nunhas ruinas, agora tenño moito tempo e estouno a pensar como facer a miña vinganza para que ese poder caia abaixo, son un lobo ou unha ovella cazador que quere ser cazado, deime de conta hai tempo que é difícil ir contra corrente nun mundo sen ideas, a televisión dá as normas do que hai que facer e xa, ninguén, pon freo a toda esta merda que é o Partido que disque é socialista de Vigo.
Nun lugar teño gardado algo que tarde ou cedo sairá como eu sairei deste burato onde vivo e convivo con seres peculiares que ao igual varios deles poderán ser vós os que me metestes nesta vivenda con festrás de madeira sen vidrio e paredes de formigón, o que di algo o acomete e eu acometerei iso que un día a mente que se me metían aquí sacaría a miña artillaría para que viñésedes atrás mio porque se cae un caen todos como fichas de domino xaponés.
Cando eu saia deste burato noticias miñas teredes malas noticias que cortan o vento do calibre 1’4.
Rubens Rocha [IlCanallaRubens]
Me gusta:
Me gusta Cargando...
Relacionado
