Archivos por Etiqueta: naturaleza

ை PSOE, Podemos e C’s logran 500.000 euros para a Lei de Protección Animal e Sacrificio Cero

ilcanallarubens_Para a Lei de Protección Animal e Sacrificio Cero_2015

Imaxe quieroadoptarunamascota.org

Os Grupos Parlamentarios de PSOE, Podemos e Cidadáns na Asemblea de Madrid alcanzaron un acordo polo que se destinarán 500.000 euros nos orzamentos rexionais de 2016 para facer fronte aos compromisos da lei de Protección Animal e Sacrificio Cero aprobada neste período de sesións.

En declaracións aos medios na Asemblea de Madrid, o portavoz de Podemos en materia de Medio ambiente, Alejandro Sánchez, explicou que os tres grupos da oposición acordaron unha emenda transaccional pola que se destinará medio millón de euros para que protectoras de animais poidan cumprir os compromisos da lei de sacrificio cero, que naceu sen partida orzamentaria.

Así, en diálogo coas protectoras de animais que, segundo indicou, son as que en boa parte levan a cabo este labor na Comunidad de Madrid, decatáronse de que «non contaban cos recursos suficientes» para facer fronte ao requirimento da lei, que pasa por medidas como a ampliación de instalacións para coidar a animais.

Por iso presentaron esta emenda para dotar presupuestariamente esta lei e fixérono mediante as protectoras de animais «para que non haxa tentación a que ao final se fagan subcontratas» municipais, porque é unha competencia basicamente municipal.

Ao seu xuízo, a Comunidade «axuda moi pouco e faio xestionando o dos municipios de menos de 5.000 habitantes e a axuda que presta ao resto dos concellos é practicamente nula».

Para Sánchez, a lei é autonómica pero «haberá que axudar aos concellos a que se cumpra» e Podemos quere que se cumpra coas entidades protectoras de animais de carácter municipal.

Segundo informou Podemos, lograron que se aproben algunhas outras emendas que presentaron no apartado de medio ambiente, como é o caso de 1,5 millóns de euros para instalacións de reciclaxe e puntos limpos para concellos.

Dáse o visto e prace a un aumento de 25.000 a 225.000 euros do orzamento para proxectos de investigación ambiental, e a partida destinada a axudas ambientais pasa de de cero a 100.000 euros.

Rubens Rocha [@IlCanallaRubens]

ை O exterminador de arbores sans da Detroit Viguesa

ilcanallarubens_viadelnorte_Vigo_2015

Foto Diego Prada

O fin de semana deixou estragos ambientais, unha vez máis, e desta vez no talude da estación de tren da cidade de Vigo, diante da varanda da rúa vía do norte. Vigo segue mostrando a España e ao mundo que non ten escrúpulos pola natureza que os antepasados deixaron.

O alcalde da cidade de Vigo xa ten bastantes antecedentes de tallas na cidade inxustificadas, o afán do capricho e dilapidación do alcalde chega xa a extremos inamisibles de destruír arbores da cidade que levan entre os vigueses e viguesas máis de 100 anos, as árbores talladas víronse que gozaban de boa saúde e que non eran un perigo para a vida dos vigueses e viguesas.

Non é comprensible que nin se queira transplántense, sen que, tras arrancalos son cargados en camións cara a unha área que hai preto do parque forestal de Coruxo para a súa suposta destrución; estas actuacións feitas por Abel Ramón Caballero que, por suposto, non ten que ver nada co concepto dunha cidade sostible e da que presume o socialista e xa que a cidade sostible só existe na súa imaxinación xa que as políticas ambientais do alcalde non son de todo ambientais senón atentados contra o medioambiente e para mostra a concesión de 30 anos para o Jonathans.

Diante da varanda de vía do norte cara á estación Vigo Urzaiz encontrábanse castiñeiros de moitos anos de vida como salgueiros e acacias, se o propósito era limpala non era necesario esnaquizar todo levándose por diante os arbores.

As escusas que leva dicindo sobre o tema da talla de arbórelos nos seus oito anos de rexedor é a herdanza recibida, achacando aos seus antecesores de non ter coidado arbórelos da cidade.

O seu anterior precedente foi a talla arbores da rúa Rosalía de Castro, os cales substitúo por unhas laranxeiras e unhas oliveiras (entre 1.200 e 4.000 euros cada oliveiras), cuxos arbores son caros e mellores tal como o dixo, os arbóres que salvou da rúa Rosalía de Castro os transplantou no barrio de Navia, unha totalidade de oito arbores, que están situados na rotonda onde comeza a VG-20. Por certo as arbores de Rosalía de Castro tiañan tan so 18 anos.

O día que empezaron a talla de árbores da rúa Rosalía de Castro os veciños da rúa chamaron o 010 para dar conta do que estaban a facer como tamén se queixaron dicindo que as árbores estaban en perfectas condicións que non estaban en malas condicions. Isto da rúa Rosalía de Castro tampouco é algo novo xa que aconteceu en moitas outras rúas humanizadas. En Martínez Garrido optouse por eliminar plátanos frondosos e de gran porte polos supostos problemas que xeraban ao subsolo cousa que co paso do tempo da humanización non era tal como a alcaldía dixo.

Rubens Rocha [@IlCanallaRubens]

ை Kit Auto-Cultivo seta ostra. El kit de www.resetea.es.

aaa

LES PRESENTO MI KIT AUTO-CULTIVO DE SETA OSTRA SOBRE POSOS DE CAFÉ Y HASTA HORA LAS DOS COSECHAS.
Con el café como sustrato hemos creado un kit a través del cual podrás cultivar tus propias setas sin salir de casa. Es fácil, divertido y sostenible.
El café es uno de los cultivos más extendidos del mundo y genera una cantidad ingente de residuos que se acumulan en vertederos emitiendo grandes cantidades de gases efecto invernadero.
Por sus características la Seta Ostra (Pleurotus Ostreatus) es un hongo que se adapta excepcionalmente al sustrato a base de posos de café. Tiene una textura y un sabor magníficos, es un alimento muy nutritivo, rico en vitaminas B y C, proteínas, minerales y antioxidantes. Se le atribuyen propiedades medicinales para la mejora de los niveles de colesterol, la arterioesclerosis y efecto antitumoral.
El kit contiene una bolsa sellada de micelio de seta ostra incubado sobre posos de café. Su uso es muy sencillo, sólo tienes que arrancar la ventana de la caja, hacer un corte en la bolsa, sumergirla en agua de 24 a 36 horas, meterla de nuevo en la caja y humedecer el sustrato a diario. En pocos días comenzaran a brotar tus primeras setas. De cada kit podrás obtener hasta 3 cosechas, que rondarán los 700gr en total.
Una vez terminado el cultivo las setas convierten al sustrato en un excelente abono natural que podrás utilizar en tus macetas o tu huerto.
Rubens Rocha [@ilcanallarubens]

ை Zona del Real Club Nautico de Vigo.

El Real Club Náutico de Vigo (RCNV) es un club náutico español con sede en la ciudad de Vigo. Fue fundado en 1902 y pertenece a la Asociación Española de Clubes Náuticos. Cuenta con 9.000 socios aproximadamente. El club se fundó el 17 de abril de 1906 como «Club Náutico de Vigo» para aglutinar a los aficionados de los deportes náuticos. El 7 de agosto del mismo año, el Rey Alfonso XIII acepta la Presidencia de Honor de la entidad, incorporando el título de «Real» a su nombre. El arquitecto gallego Antonio Palacios Ramilo hizo un proyecto en 1907. Finalmente el 4 de agosto de 1945 se inauguró el actual edificio que acoge la sede social, obra de los arquitectos Francisco Castro Represas y Pedro Alonso Pérez. Cuenta con una biblioteca que incluye hemeroteca, dos salas de juegos, salón, cafeteria y sala de tenis de mesa. En 1987 adquiere las instalaciones del Club de Tenis Los Abetos, en Nigran. Este espacio tiene nueve pistas de tenis, tres de padel, piscinas descubiertas, edificio social con restaurante y pabellón polideportivo.

La Alameda y Montero Ríos. Zona de paseo cercana al puerto deportivo y aneja al Casco Vello. Calles peatonales y jardines como la Plaza de Compostela, conviven con el bullicio de la zona de marcha más de moda de la ciudad. En su frente marítimo está la zona de atraque de cruceros, los transportes en barco a las Islas Cíes y a otros puntos de la Ría de Vigo, las instalaciones del Real Club Náutico de Vigo y un centro comercial de ocio recientemente construido.

 

ை Un caminar, el sabor del mate y un no olvidar.

Una tarde me puse a caminar hasta que llegue a un rio donde el ruido del agua trasmitía paz donde el ruido de los helechos con la brisa que corría en ese lugar de repente apareció entre esos helechos una mina que estaba sentada en un banquito de piedra tomando sola estaba, estaba tomando algo no común en la ciudad y en el continente donde yo resido, es esa bebida que consumo día a día, estaba tomando unos mates esa mina.

Esa mina desprendía una luz mientras mate y mate se le acercaba a la boca, una luminosidad increíble, yo estaba a lo lejos viendo esa hermosura que divisaba entre los helechos de ese rio donde una magia en ese lugar estaba aconteciendo.

Me puse andar hasta ir a junto de esa mina que veía ahí a lo lejos y cuando me acerque a unos pasos le dije “oye gaucha no tenes compañía para un gaucho como yo??” y ella me dijo no tengo a nadie tan solo este paisaje y este sol que estoy tomando.

En ese momento cuando le pregunte a esa mina me dijo de donde era y yo le conteste diciéndole que soy un gallego agauchado y acabe sentado junto a ella tomando mates y hablando de cosas de las cuales no estaban planeadas, hablábamos de la vida de nosotros… dentro de mi empezó a subir la temperatura como lo normal que es a la hora de tomar mate.

Jamás en mi vida había sentido ese calor a la hora de tomar mate y sentía que el calor del mate y los rayos del sol que en ese momento nos impactaba a los dos se detenía el tiempo y en ese momento que se detuvo el tiempo cerré los ojos y me hizo viajar, viajar, viajar y por un tiempo pensé que estaba en mi Rosario querido.

Cuando abrí los ojos vi que esa sensación que tenia parecía real gracias a esa mina que vi y me senté con ella a tomar los mates acompañándola, me sentí de nuevo en la ciudad que mas quiero que es mi querida Rosario no solamente me hizo sentir eso sino realmente me hizo sentir el pibe más feliz del mundo.

Esa mina tenía algo especial y no sé que tenia o que tiene tan solo le di me celular y mi msn para que sepa que ahí me tiene para que si ella se va a tomar los mates por ahí no se sienta sola, solamente veo que esa mina que este vi por pura casualidad mientras yo caminaba hacia un destino a tomar unas fotografías por encargo hizo que no hiciera mi trabajo porque me pase toda esa tarde y parte de la noche sentada con ella en ese banco de piedra a la vera del rio que en ese lugar reinaba.

Cuando se hizo de noche y nos despedimos y cada uno se fue para su casa, cuando llegue a mi casa me senté en mi cama y mire hacia arriba y cerré de nuevo los ojos y inhale oxigeno la esencia de esa mina respire es algo extraño pero es lo que me paso y en si no se porque me sucedió eso pero tan solo sé que me gusto.

Ahora me voy a dormir y espero descansar mejor porque llevo una semanita descansando mal y no se porque pero bueno me voy a descansar.

Me levante de la cama no era capaz de despertar y al fondo del silencio se escuchaba el canto de unas gaviotas agarre el encendedor y un cigarro me puse en la boca y prendí la computadora para poder escribir lo que me pasaba en una oja de office.

Se me acabo el cigarro consumiéndose entre calada y calada puse la colilla en el cenicero y me levante de la silla directo al cuarto de baño donde vacié la ceniza de ese cigarro y la colilla tire de la cadena del inodoro se cargo el tanque y me vi para el espejo veía en mi un resplandor no habitual y bueno Salí del baño y me fui a la computadora a seguir escribiendo lo que me sucedía y de repente me sale una ventanita emergente con una solicitud de amistad y vi de quien venía procedente y como normal es en mi tome nota del correo electrónico y busque en google a ver quién era la persona que me mandaba esa invitación y de repente en búsquedas vi el rostro de esa persona.

Si amigos era la mina que esa tarde encontré tomando sola mate en aquella orilla del rio y me sentí en ese momento cuando recibí esa invitación un hombre feliz, acepte la invitación y me fui para cama y cuando me levante vi que me había escrito esa mina y realmente dije, caray!! Caray no era un sueño lo que me paso en el día anterior sino real.

Vi lo que me escribió mientras desayunaba un mate y unas tostadas y escuchaba música de un artista al cual admiro demasiado y ese artista que tanto admiro es Ricardo Arjona un Guatemalteco que escribe letras hermosas y bellas las cuales no tienen ninguna censura y expresa el sentir del artista.

Y cuando vi todo lo que me escribió le iba a contestar y resulta que ella no se ubicaba on line sino realmente estaba off line y me puse triste porque deseaba hablar con ella de lo que me había parecido ese día en el cual la conocí y bueno…

Hace que no se de esa mina como 10 noches y 11 días, diez cositas le quiero decir a esa mina pero jamás podre decírselas porque no se conecta, once fueron los correos y mensajes que le mande pregonándole donde se mete.

Mi vivir día a día en esta vida es como esa frase que un buen canalla debe de tener en cuenta siempre si es canalla de verdad, “el canalla jamás abandona y siempre va hasta la victoria” y así hoy en día lucho y no olvido a esa mina y a esa mina le doy señales aunque ella no me de señales ya se dará cuenta en sí que es lo que valgo sino seguiré dando mi esencia.

Los mates sin su presencia no me saben igual aunque quiera olvidarte estas en mi mente y me pregunto una y mil veces porque no consigo olvidar ese día en el cual te conocí pero tan solo sé que en mi sangre te has metido y a mi corazón has llegado en el momento adecuado.

No se me olvidara jamás ese día en el cual caminando estaba y ahí a lo lejos te vi con una luminosidad especial porque aunque pase el tiempo no olvidare jamás ese día ya que ese día supe en si el verdadero sabor a un buen mate.

Segunda linda historia la que acabo de escribir en el día de hoy… no se si será por la luna de hoy la que esta reinando el cielo pero realmente jamás me había pasado esto de haber escrito dos cosas tan llenas de sentimiento como las que escribí en el día de hoy, ahora me voy a la cama ya que en si son horitas me pase toda la noche escuchando música y viendo fotografías y haciendo un alto para ver el boxeo y tomar el mate mientras veía el boxeo del sábado 20 de marzo asi que espero que a todos mis lectores les gusten las dos cositas que he escrito con todo mi corazón en el día de hoy que no mas que comienza. A ver qué es lo que escribiré de seguido pero por ahora tan solamente eso lo que aquí ven prácticamente escrito. Un besito enorme Il Canalla Rubens. Que pasen un buen día y un gran hermoso día a todos y a todas.  Chau chau chao.

 

ை Senda do Eifonso (Vigo)

O río Eifonso brota no Monte das Lagoas, a 450 m, entre a Pedra Cavaleira de 501 m e As Pereiras, que se achega ata os 514 m. As súas primeiras augas, xurden moi preto do Campus Universitario de Vigo. Ábrese camiño no val e pasa polos pes da Capela de San Cibrán. Na apresurada baixada converte as correntes de auga en fermosas fervenzas, como a de Bouzafría, e da orixe a varios muíños de auga nas dúas ribeiras. Xunta as augas dos seus afluentes, Mao e Pontecela. O curso do río ten unha loxitude de 6 km, ata chegar o seu remate no que se funde co castigado río Lagares.
A desembocadura sitúase detrás duns grandes almacéns, ubicados no final da Avenida de Madrid, no corazón dun polígono industrial. Comezaremos o noso percorrido, na converxencia do río e a Estrada de Bembrive, que une esta pedanía coa freguesía de Beade, no lugar de Mourelle. É aquí, onde escomenza a ruta que se rehabilitou en Outubro do 2009, nuha recuperación levada ó fin pola Entidade Local Menor de Bembrive, a consellería do medio rural e a entidade bancaria Caixanova. O proxecto foi cofinanciado pola Unión Europea. Na ruta, atópase debidamente señalizada e conta con información da flora e a fauna das ribeiras. Os arredores tamén están sendo repoboados.
O malo é que a recuperación foi devastadora pra a flora e a fauna dos marxes do rego, estragando parte dela e deixando o descuberto gran cantidade de terra. É bo, axeitar estes paraxes pra que moita xente poida disfrutar deles, pero o que tamén é certo é que non debe se a calqueira prezo.

El río Eifonso es uno de los ríos de las afueras de Vigo, que tenía su importancia en el siglo pasado, por los molinos que allí había, y que utilizaban su agua para moler el cereal de la zona. Parece que hay cierto interés en los últimos tiempos en recuperar, por lo menos, todo este entorno, muy degradado por el abandono y como no, por obras cercanas y vertidos.
Como se puede ver, a pesar de no tener un invierno muy lluvioso, la vegetación luce unos tonos verdes muy intensos, y aunque el cauce no rebosa agua, es agradable ver este paisaje en estos tiempos tan secos.

ை Vistas desde el Parque forestal de Beade (Vigo)

Este parque natural es de los más grandes y preciosos. Dispone de un gran merendero con mesas de piedra y barbacoas instaladas en la ladera de la montaña, un parque infantil, un mirador, un refugio de aves y animales, un campo de fútbol de tierra y muchos jardines. También dispone de restaurante especializado en cocina casera…

ை El coito entre avestruces, natural como la vida misma

Macho e femia adultos.

Un día que ía buscar o meu irmán á produtora onde o traballaba encontreime con este panorama que ao cal lle insertei esa banda sonora que escoitaran no vídeo… nunca vira iso en persoa tan só en documentais da tv e a verdade que impresiona un pouco ver o que fai a natureza.

E buscando información na rede de redes do que vira venia isto:

Para chegar á cópula, os machos realizan un coidado cortexo nupcial. Botándose no chan, na terra, posiciónanse sentados sobre as súas patas coas ás abertas, levantando e recollendo un tras outro á sincronizadamente, ao tempo que realizan un movemento oscilante de cabeza e colo, así como soben e baixan a cola. As plumas brancas en forma de abano, tanto de ás coma de cola, dan o atractivo necesario ao macho para aparearse coa femia, que xirará arredor axitando as súas ás e baixando a cabeza para mostrarse receptiva. Esta danza ou ritual dura uns dez minutos aproximadamente, e tras a súa finalización comeza o coito, sendo o órgano reprodutor do macho o pene, que pode alcanzar ata os 40 cm de longo, introducido na vaxina ou órgano reprodutor da femia a través da denominada rañura seminal.

Rubens Rocha [@ilcanallarubens]

ை La Ría de Vigo.

La ría de Vigo es la más profunda y meridional de las Rías Bajas de Galicia. Está situada al sur de la Provincia de Pontevedra, y se extiende en dirección Noreste en una longitud de 35 km. desde su bocana en Cabo Silleiro hasta su punto más profundo en Arcade, y con una anchura máxima de 7 km que se angosta en el Estrecho de Rande hasta los 700 metros. Su acceso occidental está protegido por las Islas Cíes, que forman parte del Parque Nacional de las Islas Atlánticas, en su interior están las islas de Toralla y San Simón, y al norte limita con la Península del Morrazo. En su extremo sur está situada la Bahía de Bayona. Su fácil acceso, profundo calado y tranquilas aguas hacen de la ría de Vigo un refugio ideal para la navegación, y también para la práctica de los deportes náuticos.Desde el punto de vista medioambiental, es una bahía con una gran riqueza biológica debido a que en sus aguas afloran las corrientes de aguas profundas y frías procedentes del Norte, portando gran cantidad de nutrientes. Históricamente, la ría de Vigo ha sido zona propicia para la pesca y el marisqueo, aunque las condiciones actuales no sean las ideales, debido a la gran presión humana e industrial sobre la costa ribereña.Ría.En su ribera se sitúa la ciudad de Vigo. También los municipios de Bayona, Nigrán, Redondela, Sotomayor, Vilaboa, Moaña y Cangas, con una población total de unos 420.000 habitantes.En ella se desarrolló la Batalla de Rande el 23 de octubre de 1702, más exactamente en el final de la ría, en la Ensenada de San Simón.

Los vídeos de Vodpod ya no están disponibles.

Oya (Vigo).

Oya (oficialmente, en gallego, Oia) es una parroquia costera del municipio gallego de Vigo (España), situada en el suroeste de la ciudad, a unos 8 km del centro de la misma. Cuenta con una población de 4.026 habitantes (2010) aproximadamente y es una zona de gran interés turístico.
Está situada al suroeste de la ciudad de Vigo. Limita con las parroquias de Corujo y Sayanes. Al igual que la ciudad de Vigo, está situada en la ría de Vigo y posee unas vistas privilegiadas de las islas Cíes.
En la parroquia también está el Cabo Estai en el que se encuentra el Instituto Oceanográfico de Vigo.
La playa de Canido, situada entre la playa del Vao y Cabo Estai, dispone de zonas de paseo y zonas ajardinadas, así como un puerto marítimo. El instituto oceanográfico de Vigo está también en esta zona.

Los vídeos de Vodpod ya no están disponibles.


ை Paseo del rió Lagares.

Paseo del rió lagares tiene una longitud 17.6 km se extiende por todo el sur del termino municipal, de este a oeste, desde las parroquias de Candeán y Cabral, hasta su desembocadura en la ría de Vigo en el extremo sur de la populosa playa de Samil. Su últimos 7 km están recorridos por un parque-paseo de 40.000 metros cuadrados que se prolonga desde la zona industrial de la avenida de Madrid, hasta las marismas de la zona de A Carrasqueira, parroquia de Coruxo.

Los vídeos de Vodpod ya no están disponibles.

Los vídeos de Vodpod ya no están disponibles.