A miseria da cidade fermosa | #VigoVerdade 16

Nalgunhas grandes concentracións urbanas do conxunto do planeta existen núcleos de poboación de extrema pobreza e marxinalidade, Vigo ten numerosos nucleos dos cales se desatende o concello no canto de combater a pobreza escóndea. Normalmente son terreos orixinariamente ilegais que lentamente se foron poboando de maneira caótica e desordenada e onde as condicións de vida son moi precarias, na cidade Viguesa empregan numeros inmobles abandonados como o vello asilo de Hermanitas dos Anciáns Desamparados, a zona de Marques de Valterra, Barrio do Cura e Beiramar tamén se poden atopar estes asentamentos coñecidos como choupanos en foma de chabolas no barrio da Salgueira, Cabral, Pontenovo, Barrio de Ribadavia…

En canto ao termo, provén do portugués que se fala en Brasil e alude a unha planta moi resistente, a faveila, que foi utilizada no século XlX para construír os fogares dos primeiros residentes deste tipo de suburbios nalgunhas cidades de Brasil. Aínda que este fenómeno está asociado ás grandes urbes de Brasil e de América Latina, é unha realidade global que aparece en grandes cidades de África, Asia ou en países como España (en España emprégase a palabra chabola para designar as infravivendas destas zonas urbanas). Desde un punto de vista urbanístico, os choupanos carecen dos servizos básicos (abastecemento de auga potable, electricidade e servizos á comunidade). Hai que ter en conta que en Vigo son zonas que se desenvolveron xentrificación ou especulación urbanística ou esperan facer un pelotazo urbanistico.

Desde un punto de vista social, os choupanos son un foco de pobreza, marxinación. Teñen unha densidade de poboación moi elevada aínda que para o ollo do vigues e viguesa créase os eslóganes do concello dicindo que «non hai xente sen teito» e que «ninguén dorme na rúa», Vigo é a cidade de toda Galiza que ten a taxa mais grande de desemprego.

Os problemas sociais asociados coas persoas que son abocadas a vivir en choupanos na cidade de Vigo son: fracasos sentimentais, despedimentos, desafiuzamentos, fracasos empresariais; todo isto na cidade de Vigo as persoas que sofren ese revés na vida algunhas persoas acaban desnutridas, alcohólicas, tocadas emocionalmente e psicologicamente.

A sociedade Viguesa nestes últimos tempos han caido na ‘ aporofobia’, un termo acuñado por a catedrática de Ética e Filosofía Política da Universidade de Valencia, Adela Cortina que hai máis de 20 anos, fai referencia, tal e como se recolle no seu libro, “ao rexeitamento, aversión, temor e desprezo cara ao pobre, cara ao desamparado que, polo menos en aparencia, non pode devolver nada bo a cambio”. A posibilidade de que as persoas poidan saír da situación de pobreza e abandonar a exclusión social ten un efecto de culpabilización individual das persoas da súa situación de pobreza, xa que non se teñen en conta as circunstancias sociais, políticas e/ou económicas que inflúen nos procesos de exclusión. As crenzas e mitos xerados neste proceso de culpabilización son as ideas que subxacen á aporofobia (“están na rúa porque queren”, “terían que poñerse a traballar”, “son uns vagos”, etc.)

O choupano non é o único foco de espazo urbano marxinal. De feito, cando as cidades europeas empezaron a crecer descontroladamente na Idade Media, desenvolvéronse espazos urbanos asociados ás clases máis humildes, os arrabaldes. Na maioría de cidades actuais existen os coñecidos suburbios, barrios marxinais e degradados.

Un exemplo de suburbio moi particular é o dalgunhas cidades de Francia. Este fenómeno é coñecido coa palabra banlieue, barrios da periferia nos que hai unha tensión social permanente.

A exclusión social no espazo urbano ten nomes diversos: favela, suburbio, arrabalde, banlieu ou guetto. Independentemente da palabra que empreguemos, as persoas que viven neles atópanse unha especie de apartheid no que as institucións non lles dan ningunha solución e en Vigo os dous albergues xa que moitas persoas senteito “REXEITAN” acudir ao albergue segundo declaracións do alcalde, desistiron de achegarse ao quedarse fóra noutras ocasións (como a mesma noite de fin de ano do pasado ano), xa que só hai 38 prazas. Noutros casos, ao só poder permanecer dez días prefiren ocupar outro espazo onde poidan continuar o resto do mes xa que se non, atópanllo ocupado ao volver verse na rúa.

E como solo decir «Vivimos nunha cidade envoltorio onde a xente no canto de ver para a xente ve para o envoltorio o cal deixa ás persoas aparvadas polo envoltorio e polo personaxe que pon ditos envoltorios que pregoa que non hai xente durmindo nas rúas».

E volvo decir ““Non me vou a dar por vencido e denunciarei publicamente a pobreza da cidade de Vigo””

Rubens Rocha [@IlCanallaRubens]

O coche eléctrico sueco «vén con 5 anos» de electricidade

Uniti ten a misión de crear un coche eléctrico pequeno e intelixente deseñado para facilitar o transporte urbano. E acaban de asociarse coa empresa enerxética E. ON para garantir que a fonte de electricidade é limpa, ofrecendo aos clientes suecos cinco anos de enerxía solar gratuíta para a carga. O Uniti está a un par de días da súa presentación mundial.

A sustentabilidade impulsa a Uniti, e eles querían dar un paso máis aló da fabricación dun coche eléctrico, tendo en conta tamén a súa fonte de electricidade. A súa asociación con E. ON significa que os seus clientes compran un coche Uniti en Suecia e obteñen unha vantaxe: cinco anos de electricidade gratuíta garantida a través da enerxía solar.

Tobias Ekman, xerente de innovación de Uniti, dixo nunha declaración:”Este é tamén un novo enfoque. Sabemos que a maior parte da carga, especialmente para este tipo de coches, realizarase en casa. Por tanto, este tipo de solucións son particularmente sustentables“.

O coche eléctrico biplaza de Uniti está composto por un corpo de fibra de carbono reciclable, cun interior de composto orgánico. A empresa traballou para dixitalizar a experiencia de conducir de moitas maneiras, describindo o seu vehículo como o coche do smartphone. No interior hai unha pantalla con funcións de navegación e seguridade, e os condutores interactúan co coche de forma máis parecida a como o farían cos seus teléfonos utilizando puntos de interacción dixitalizados. A dirección electrónica está deseñada para facer a condución máis divertida e aumentar a seguridade.

A compañía planea vender o coche dalgunha maneira como un smartphone podería ser vendido : xa sexa directamente online para a entrega na casa dun cliente, ou nos contornas comerciantes polo miúdo de electrónica de consumo, por exemplo Media Markt, que exhibirá e aceptará reservas deste coche eléctrico.

A empresa organizou unha presentación do seu modelo One na mesma planta onde se fabricará en Landskrona, ao sur de Suecia. O dous mil asistentes puideron ver algunhas das particularidades do vehículo (como o control opcional mediante joystick en lugar de volante) e coñecer características como a súa alta eficiencia enerxética, que lle proporciona 300 km de autonomía cunha batería de só 22 kWh (comparativamente un Smart ForTwo Electric Drive ten unha batería de 17,6 kWh e 160 km de autonomía.)

O Uniti acelera de 0 a 80 km/ h en 3,5 segundos (unha medida nada común, pero bo) e alcanza o 130 km/ h. Estará dispoñible en versións con 2, 4 e 5 prazas e ademais da batería principal (que se carga na súa totalidade en algo máis de 3 horas; 30 minutos para unha autonomía de 200 km) conta cunha batería auxiliar que che podes levar a casa ou á oficina ou a casa da túa nai e cargala alí, e que proporciona 30 km de autonomía adicionais.

Xa recibiron case 1.000 pedidos e seguen recibíndoos no seu sitio web, hai que depositar 1,399 coroas suecas (equivalentes a €149).

Esperan cumprir os seus compromisos en 2019. A versión máis cara da gama ten un prezo de 19.900€, incluída a batería.

A miseria da cidade fermosa | #VigoVerdade 15

Ola de novo xente marabillosa, hoxe nesta nova entrada na serie «A miseria dá cidade fermosa» veño falar de algo que me esta preocupando na sociedade da Detroit Viguesa, cal e? pos nin máis nin menos que esa infección que esta mais que propagada, esa chamada aporofobia.

A catedrática de Ética e Filosofía Política da Universidade de Valencia, Adela Cortina, defende no seu libro aporofobia, ‘ Aporofobia, o rexeitamento ao pobre. Un desafío para a democracia’ (Editorial Paidós) que non todos os estranxeiros son tratados por igual xa que se recibe «con alegría» a chegada de turistas pero «parece que molestan os refuxiados e inmigrantes». Un discurso que «desgraciadamente» foi utilizado por algúns políticos como Donald Trump ou Marien Lle Pen para conseguir votos e quen, segundo Cortina, atacan só a «os estranxeiros que son pobres».

O termo ‘ aporofobia’, acuñado por Cortina hai máis de 20 anos, fai referencia, tal e como se recolle no seu libro, «ao rexeitamento, aversión, temor e desprezo cara ao pobre, cara ao desamparado que, polo menos en aparencia, non pode devolver nada bo a cambio».

Na wikipedia

A aporofobia (do grego άπορος ( á-poros), sen recursos, indixente, pobre; e φόβος, ( fobos), medo)refírese ao medo cara á pobreza e cara ás persoas pobres. É a repugnancia e hostilidade ante as persoas pobres, sen recursos ou desamparadas.

É un neoloxismo incluído no Dicionario da Real Academia Española, considerado «neoloxismo válido» pola Fundación do Español Urxente​ e pouco usado por medios de comunicación e si polos profesionais.

O concepto de aporofobia foi acuñado pola filósofa Adela Cortina nos anos 1990​ para diferenciar esta actitude da xenofobia, que só se refire ao rexeitamento ao estranxeiro e do racismo, que é a discriminación por grupos étnicos. A diferenza entre aporofobia e xenofobia ou racismo é que socialmente non se discrimina nin marxina a persoas inmigrantes ou a membros doutras etnias cando estas persoas teñen patrimonio, recursos económicos e/ou relevancia social e mediática.

A aporofobia é o odio, medo e rexeitamento ás persoas pobres. A pobreza é unha característica circunstancial na vida dos seres humanos e en ningún caso forma parte da identidade. A pobreza non é unha condición permanente das persoas, senón unha situación indesexable e inxusta, pero superable.

A posibilidade de que as persoas poidan saír da situación de pobreza e abandonar a exclusión social ten un efecto de culpabilización individual das persoas da súa situación de pobreza, xa que non se teñen en conta as circunstancias sociais, políticas e/ou económicas que inflúen nos procesos de exclusión. As crenzas e mitos xerados neste proceso de culpabilización son as ideas que subxacen á aporofobia (“están na rúa porque queren”, “terían que poñerse a traballar”, “son uns vagos”, etc.).

A aporofobia transmítese a partir dunha construción social que relaciona ás persoas pobres con delincuencia, situándoas no imaxinario social como posibles delincuentes antes que como potenciais vítimas da discriminación e a violencia.

Existen políticas públicas orientadas á seguridade e á convivencia así como prácticas xornalísticas ao redor da pobreza e a exclusión social que favorecen a transmisión dunha imaxe de criminalización da pobreza. Estas prácticas políticas, sociais e mediáticas xeran representacións deshumanizadoras das persoas en situación de extrema pobreza e crean unha distancia simbólica entre «nós» e «eles».

Deste xeito, a través de procesos de deslegitimización e exclusión moral a cidadanía non senten obrigada a aplicar as normas morais, regras sociais e consideracións de xustiza que aplicarían coa poboación que non está excluída socialmente.

Desgrazadamente

Na cidade de Vigo e cada día máis palpabel dita infección e para iso non hai máis que coller os medios de comunicación como FdV, La Voz de Galicia e outros e ver nos comentarios das suas noticias na rede social Facebook, e eu preguntome; onde foi a parar iso de que Vigo é solidaria coa xente que non ten teito e non ten traballo? onde esta a solidariedade que tanto di e presume Vigo? cada día que pasa a sociedade viguesa máis individualizada e apática, triste pero a crua verdade.

E volvo decir ““Non me vou a dar por vencido e denunciarei publicamente a pobreza da cidade de Vigo””

Rubens Rocha [@IlCanallaRubens]

Apoiarías un boicot a AUDASA da que ABANCA é accionista? | Participa, dános a túa opinión xa que a túa opinión conta e moito.

O diario «La Región«, faise eco dunha campaña existente en redes sociais para boicotear as peaxes galegas.

«Orgullo galego» promove unha campaña en Facebook para «boicotear» as peaxes galegas

O perfil da rede social gravou subido nun coche como un condutor logra pasar unha peaxe sen pagar polo «excesivo prezo por quilómetro».

Leva xa case 300.000 visitas e compartido máis de 5.500 veces. O Facebook «Orgullo *galego» grava un paso entre Pontevedra e Rande nun coche e explica como «boicotear» as peaxes de Audasa.

 

O condutor explica que «cando chego xunto o portelo digo que non teño diñeiro e solicito o dereito de paso». O traballador pídelle o carné de conducir e o domicilio. O condutor explica que «o domicilio non estou obrigado a dalo». E engade: «Nunca me reclamaron nunca fixeron nada». Para finalizar o vídeo, o condutor reivindica o excesivo prezo e anima a xente que pase pola cabina e solicite o dereito de paso.

O malestar da poboación, ante o elevado custo das peaxes en Galiza, percíbese tamén respecto de ABANCA quen mantén un silencio cómplice a pesar de ser accionista do Grupo ITINERE, propietario de AUDASA.

A falta de pagamento da peaxe, non impide que a concesionaria poida exercer accións legais para reclamar xudicialmente aos condutores as cantidades debidas xunto cos intereses de demora. Pero se o boicot tivese un elevado seguimento entre os galegos, provocaría un colapso nos xulgados que obrigaría ao Ministerio de Fomento, a tomar decisións políticas para frear a indignación social.

É por iso, que desde a páxina Construción Pontevedra desexa dispoñer de datos estatísticos que poidan achegarnos a todas información fiable, sobre o grao de apoio social que ten esta campaña de boicot.

Para participar é preciso que entres nesta ligazón e votes «Aquí» 

O virus ‘Loapi’ é capaz de destruír fisicamente o teu smartphone

Un novo virus informático chamado ‘Loapi’ empeza a estenderse polos dispositivos móbiles do noso país e é capaz de destruír, mesmo fisicamente, o noso teléfono. Así o informou ‘elCorreo. com’, que mesmo advirte que unha das maiores empresas para combater estas ameazas, Kapersky, viuse sorprendida polo virus.

Este novo virus ataca ao noso dispositivo de diferentes maneiras, cada unha delas tan daniña como a anterior. En primeiro lugar, un dos seus principais perigos é que se instala dunha forma moi fácil no noso teléfono, xa sexa a través de aplicacións non oficiais ou de visitar segundo que páxinas web.

Publicidade abusiva, roubo de información persoal e recalentamiento do teléfono

Unha vez instalado, o virus comeza a engadir contido que non queremos, especialmente en forma de aplicacións que nós non nos descargamos e de disparar a cantidade de publicidade molesta que vemos.

Todo isto fai aumentar o uso do sistema do noso teléfono, que acaba saturando ao procesador ao facelo traballar a alta velocidade durante todo o día. Así, o sobrecalentamiento do terminal móbil pode acabar provocando que o noso teléfono bote fume, literalmente.

Ademais, o virus tamén é capaz de acceder á información que nós almacenamos no teléfono, como contrasinais e datos bancarios que poden levar a terceiras persoas a comprar sen o noso consentimento.

Os expertos recomendan desactivar a opción que permite descargar contido de fontes descoñecidas

Os expertos na seguridade cibernética aconsellan non instalar aplicacións que non proveñan dun provedor oficial, como Apple Store ou Google Play, e nunca descargarse aplicacións ou arquivos que nos suxiran desde ‘ banners’ publicitarios ou páxinas de dubidosa procedencia.

Neste sentido, recomendan tamén buscar unha opción de todos os teléfonos que impide ao dispositivo a descarga de aplicacións desde fontes descoñecidas e externas. Normalmente poderedes atopar esta opción na configuración do voso teléfono, na apartado ‘Seguridade’, e unha das opcións permitiravos «a instalación de aplicacións de orixe descoñecida». Esta opción debe estar desactivada para aumentar a seguridade do noso smartphone.

Chegou o inverno, concretamente hai 3 días da sua entrada oficial, sobe a factura da luz e a pobreza enerxéticA

 

Chegou o inverno, concretamente hai 3 días da sua entrada oficial, sobe a factura da luz e a pobreza enerxética. A arrepiante cifra de que uns catro millóns e medio de persoas enfrontaranse en España a situacións de pobreza enerxética. Resulta evidente que as partidas orzamentarias destinadas ás políticas sociais non dan resposta ás necesidades dos millóns de españois que se han empobrecido e perderon poder adquisitivo durante os últimos anos.

Actualmente en España hai 12,9 millóns persoas -o que supón o 27,9% da poboación- que se atopan en risco de pobreza ou exclusión social. Ao mesmo tempo, polo empeño do Goberno por apostar polas enerxías sucias e caras como o carbón e o gas, o recibo da luz acaba de subir outro 2% e encadea o seu terceiro mes consecutivo á alza. As familias españolas cargamos co custo da electricidade máis alto de toda Europa, non so en España senon en Galiza temos o recibo da luz máis cara que o resto das partes de España a pesares de que somos un gran productor de enerxia, e as que menos gastamos sufrimos máis en comparación coas nosas homólogas europeas.

Incluso o decreto polo que pon en marcha as novas normas para acceder ao bono social eléctrico, é unha medida con fortes lagoas e, segundo admite o propio Executivo, non vai atallar ese problema social: calcula que tan só o 45% dos fogares que poden beneficiarse desas axudas acolleranse a elas. Unha vez máis, é a poboación máis vulnerable a que resulta máis prexudicada, coas correspondentes consecuencias para a súa saúde e a súa calidade de vida.

E quen asume os custos destas medidas paliativas e insuficientes? Curiosamente, o Executivo non vai asumir o custo do novo sistema de bono social, cárgallo a Servizos Sociais nas Comunidades Autónomas e os concellos sen que estes reciban achegas orzamentarias adicionais. Novamente e coa conivencia do Goberno, as eléctricas nunca perden, van cobrar das administracións, e a responsabilidade dos cortes, cando os haxa, van ser dos servizos sociais nas administracións locais e autonómicas, que viron como o seu incremento orzamentario – previsto para o 2018 – quedaba conxelado con esta prórroga.

Así, prorrogando, trasladando responsabilidades e socializando as perdas cando os beneficios non se reparten, o Goberno segue escribindo a historia dun sector público cada vez máis mermado para o exercicio das súas funcións.

O 19 decembro de 2017 en todos os xornais do estado español publicaban que «Endesa e Gas Natural enfróntanse a unha sanción de 6 millóns en plena escalada ‘do Nadal’ do recibo» para eles esa sancion de 6 millons de euros son calderilla pero para moitas das familias que hai no estado e unha tortura, seis millóns de euros pola presunta alteración dos prezos da electricidade entre os meses de outubro de 2016 e xaneiro de 2017. A Comisión Nacional dos Mercados e da Competencia ( CNMC) incoou expediente sancionador a ambos os grupos ao detectar diversos «indicios» de que forzaron unha alza do custo da luz nos seus centrais de ciclo combinado de gas co obxectivo de elevar os seus ingresos. O expediente prodúcese en plena escalada dos prezos eléctricos, que esta semana poderían tocar máximos desde xaneiro ao superar os 70 euros por megawatt hora segundo a súa cotización no mercado de futuros.

Na noticia do 19 de decembro de 2017

A Dirección de Enerxía do regulador dáse agora un prazo de 18 meses para determinar se realmente houbo actuación irregular por parte das dúas eléctricas. O organismo sostén que ambas as empresas ofertaron prezos «anormais e desproporcionados» en varias das súas plantas para evitar que estas casasen as súas ofertas de forma previa no mercado, o que as deixaba en situación de reserva para atender posibles imprevistos por un aumento da demanda maior ao estimado ou unha diminución da oferta pola menor presenza de renovables ou a parada doutras instalacións.

O regulador cre que as eléctricas levaron a cabo esta práctica en repetidas ocasións tendo plena seguridade de que os seus centrais -dada a situación do mercado- ían ser recrutadas para xerar luz a un prezo moi superior ao ofrecido polo mercado almacenista diario, onde xa de seu rexistrábanse as cotas máis altas desde 2013. Por aquelas semanas confluían unha serie de eventos que reduciron a oferta eléctrica -parada de varias nucleares en Francia, falta de choiva e vento- e outros que incrementaron a demanda, como a chegada do frío.

«Esta conduta executouse con pleno coñecemento por parte da empresa da alta probabilidade de que estas centrais resultasen programadas por restricións técnicas en caso de non ser despachadas no mercado diario, ao ser necesario habitualmente algún grupo térmico para a seguridade do sistema eléctrico nas zonas onde estas centrais sitúanse, podendo obter uns ingresos superiores aos que obtivesen derivados da súa participación mercado diario», explica o director de Enerxía do regulador, Fernando Hernández, no acordo de incoación de expediente asinado o pasado 16 de novembro, ao que tivo acceso O MUNDO.

O regulador considera que Gas Natural levou a cabo esta práctica «durante varios días» en cinco dos seus centrais de ciclo combinado de gas que utilizan este hidrocarburo para xerar electricidade, todas repartidas pola zona de Levante. No caso de Endesa, a CNMC só apunta á planta de Besós (Barcelona), que comparte en propiedade coa eléctrica catalá.

A CNMC incoou o expediente tras realizar unha ampla investigación que levou aos seus técnicos para viaxar por distintas cidades de Europa para coñecer de primeira man os prezos internacionais do gas e investigar os custos deste hidrocarburo para as compañías eléctricas. Gran parte do traballo desenvolveuse en Liubliana (Eslovenia) en cooperación coa Axencia de Coordinación de Reguladores Enerxéticos (ACER, polas súas siglas en inglés), que ten alí a súa sede.

Gas Natural negou onte realizar ofertas anómalas e desproporcionadas e asegurou que o expediente da CNMCtiene «erros na súa formulación básica». A eléctrica que dirixe Isidro Fainé considera que «as graves acusacións» carecen de sentido nun mercado liberalizado e asegura que as centrais investigadas están en perdas polo seu pouco factor de utilización. Tanto este grupo como Endesa presentarán as súas alegacións esa mesma semana.

Facebook segue sen saber controlar as noticias falsas

O 1 de decembro de 2017 a rede social nai de todas, facebook, nunciou que volve estar visible en España a ferramenta educacional que axuda ás persoas para tomar decisións máis informadas sobre o que len e comparten.

Esta ferramenta forma parte do compromiso da compañía para combater as noticias falsas na rede social. A difusión deste tipo de noticias resulta «daniña para a comunidade» e «contribúe a que o mundo estea menos informado», explicou Facebook nun comunicado. Xa o pasado abril, a rede social recoñecía que as noticias falsas son «un gran problema» para a plataforma.

«Estamos a tratar de asegurarnos de que o bo xornalismo e os contidos relevantes medren na plataforma, á vez que nos facemos cargo de que o malo, non só as noticias falsas, tamén o *sensacionalismo e o clickbait, non o faga», dixo entón o responsable do muro da rede social, Adam Mosseri.

Para Facebook, unha noticia falsa é «aquela información deseñada para que se confunda cunha noticia lexítima pero que é intencionadamente enganosa«, en palabras de Mosseri.

Varios días

A ferramenta educacional aparecerá na parte superior da sección de noticias durante varios días para as persoas que utilizan Facebook en España. Nela, os usuarios poderán atopar información e recursos, así como consellos para aprender a identificar noticias falsas.

Facebook centrou a súa loita contra a desinformación e as noticias falsas en tres áreas: acabar cos incentivos económicos, desenvolver novos produtos para frear a súa difusión e axudar á xente para tomar decisións máis informadas cando se atopen unha noticia falsas.

Pero

Seguen sendo un quebradizo de cabeza para a compañía de Mark Zuckerberg, pero tamén é unha frustración para aqueles designados a controlar o seu alcance e a súa aparición na rede social.

Así o recolleu o diario The Guardian, que puido falar con varios dos xornalistas que analizan contido para Facebook e que están preocupados porque, por unha banda, de cando en cando márcase un contido como falso na rede social e porque a súa participación poida facer que a posición de moitos medios de comunicación reláxese en relación con Facebook.

Tamén lamentan que Facebook non estea a ser nada colaborativo nos esforzos por notificar e mostrar lle información falsa que alberga, e iso que estes xornalistas foron escollidos como parte dunha iniciativa da compañía con ese fin.

A preocupación do grupo de ‘*fact-checkers’ de Facebook prodúcese pouco despois de que a compañía admitise que máis de 126 millóns de estadounidenses viron información falsa durante o período electoral, o que segundo moitos estudos e expertos podería facilitar, con axuda doutras redes sociais, a chegada de Donald *Trump á Casa Branca.

A pesar destes feitos, moitos dos xornalistas que traballan con Facebook senten que a compañía só anunciou medidas contra as noticias falsas para mellorar a súa imaxe e non para loitar realmente contra iso. A falta de estatísticas internas do seu traballo e que este non sexa vexa realmente aplicado no contido é o que empuxou a estes expertos para pensar así.

«A relación que teñen coas organizacións de comprobación de feitos é moi pequena e chega moi tarde», asegura un dos responsables da iniciativa. «Deberían estar a levar isto internamente. Deberían estar a contratar exércitos de moderadores e os seus propios *comprobadores».

Do mesmo xeito, aseguran que os filtros para poder comprar anuncios e seguir lanzando desinformación seguen sendo inexistentes. «Admitiron e seguirán admitindo diñeiro para estender noticias falsas».

Os 10 consellos de Facebook para detectar noticias falsas (fake news/hoaxes)

O primeiro dos consellos de Facebook pasa por non confiar nos titulares das noticias, en especial se conteñen admiracións, maiúsculas ou informan de feitos inverosímiis. Ademais, a rede social recomenda comprobar as *URLs para asegurarse de que se trata dunha fonte oficial.

Facebook aconsella tamén revisar outros aspectos como son as fontes e o formato, e de se se trata dun sitio con máis información crible ou se o deseño é estraño ou descoidado. Así mesmo, as fotos e as datas son características que resulta importante revisar, xa que o material gráfico pode manipularse ou sacarse de contexto, do mesmo xeito que a cronoloxía dos feitos.

A rede social remarca a importancia de manter unha postura crítica ante a información, para así poder distinguir as noticias de broma e verificar os feitos consultando as fontes internas empregadas para escribir a noticia, ou ben revisando outros artigos publicados sobre o mesmo tema.

Estas son algunhas suxestións de Facebook para os seus usuarios:

Dúbida dos títulos: De acordo coa rede social, este tipo de contidos adoitan ter títulos rechamantes escritos en maiúsculas e con signos de exclamación, includo con erratas.

Observa con atención o URL: Comproba o dominio. Unha dirección falsa ou que imita unha orixinial pode ser un sinal evidente de contido falso. Moitos sitios de noticias falsas realizan pequenos cambios nas URL das fontes de noticias auténticas para imitalas.

Investiga a fonte: Asegúrache que a noticia estea escrita por unha fonte de confianza. Se provén dunha organización descoñecida, verifica a sección información para obter máis detalles. Usa sitios de noticias e blogues reputados. Sempre é mellor contrastar.

Detecta se o formato é pouco común: Moitos sitios de noticias deste tipo conteñen erros ortográficos ou deseños estraños. Presta atención ás fotos: As noticias falsas adoitan conter imaxes ou vídeos manipulados. En ocasións, é posible que a foto sexa auténtica, pero que a sacaran de contexto.

Comproba as datas: A orde cronolóxica é importante e nas noticias falsas pode resultar ilóxico, ou mesmo poden estar alteradas as datas dos eventos.

Verifica as probas: Comproba as fontes do autor para confirmar que sexan exactas. Se non se achegan probas ou se confía en expertos cuxa identidade non se menciona, é posible que a noticia sexa falsa.

Consulta outros informes xornalísticos: Se ningún outro medio está a reportar a noticia, é posible que sexa falsa. Se aparece en varias fontes de confianza, é máis probable que sexa verdadeira. A noticia é un engano ou unha broma? Facebook asegura que é difícil distinguir unha noticia falsa dunha publicación humorística ou satírica, polo que suxire comprobar se a fonte de onde provén adoita realizar parodias, e se os detalles e o ton da noticia suxiren que pode tratarse dunha broma.

Algunhas noticias son falsas de forma intencionada: Reflexiona acerca das noticias que les e comparte só as que sabes que son cribles. Nós os usuarios somos o mellor filtro.

Cun pouco de sentido común todo mellora nas redes sociais. Facebook introduce unha ferramenta para ensinar a identificar as noticias falsas. Os 10 consellos de Facebook para detectar noticias falsas. Agora xa sabes, se non estas seguro non compartas.

Fontes: El Mundo–El Periodico–Frikipandi

Rubens Rocha [@IlCanallaRubens]

Por un emprego das redes sociais limpo sen suciedade.

 

Por que nos preocupa a neutralidade da Rede (e a ti tamén debería)

Por Scott Arpajian

A neutralidade da Rede é unha das pedras angulares sobre as que se basean o desenvolvemento e a innovación en todo o mundo. Como máximo responsable de Softonic, unha compañía tecnolóxica que opera a nivel mundial cunha gran audiencia – así como cidadán estadounidense – teño un gran interese en comprobar se a Rede seguirá sendo un lugar accesible para todos.

Se non estás tan inmerso no mundo da tecnoloxía como eu, preguntarasche por que os usuarios deben preocuparse tamén por este tema. É moi sinxelo: a neutralidade da Rede é o que preserva o noso dereito para comunicarnos online libremente. Permítenos falar abertamente e sen barreiras, e sentirnos protexidos. Tamén obriga aos provedores de servizos da internet ( ISP) a ofrecernos, como consumidores, redes abertas sen discriminación. No centro deste problema hai un concepto moi sinxelo, pero poderoso: a liberdade.

Aínda que non esteas hoxe en EE.UU. mentres alí vótase acabar coa neutralidade da Rede, se te preguntas por que debería importarche, pensa que é un problema global. As compañías dependentes de provedores de servizos da internet establecidos en Estados Unidos controlan unha porción significativa da economía global. Neste sentido, todos temos un papel nesta historia, e o goberno de Estados Unidos ten a obrigación de asegurar que as condicións sexan xustas para todos.

Por outra banda, hai consideracións prácticas. Eliminar a neutralidade da Rede permitiría a un pequeno número de compañías controlar o que os usuarios poden e non poden ver, e bloquearía contido a aqueles que non poidan permitirse pagalo – basicamente un pay to play -, algo que vai totalmente en contra dos principios sobre os que se construíu Internet: apertura, accesibilidade e liberdade para producir e consumir contido sen importar a capacidade económica do usuario. Como sería Internet se as operadoras – e non as persoas – fosen as únicas que decidisen que sitios, apps ou contidos pódese ver e, en definitiva, cales serían os que triunfen? É un pensamento aterrador.

E non soamente os usuarios veríanse afectados: os desarrolladores pequenos e as startups, que xogan un papel moi importante no crecemento económico, non poderían competir. Isto sería devastador, tanto en termos de innovación potencial, como na nosa capacidade de competir como economía.

Aínda que non esteas hoxe en EE UU mentres alí vótase se acabar coa neutralidade da Rede, se te preguntas por que debería importarche, pensa que é un problema global. As compañías dependentes de provedores de servizos da internet establecidos en Estados Unidos controlan unha porción significativa da economía global. Neste sentido, todos temos un papel nesta historia, e o goberno de Estados Unidos ten a obrigación de asegurar que as condicións sexan xustas para todos.

Falando novamente como representante da miña compañía, quero dicir que como organización opoñémonos incondicionalmente á limitación das eleccións do consumidor.

A empresa que dirixo naceu nunha época na que Internet era un pouco como o Salvaxe Oeste, e floreceu grazas a esa liberdade. Como compañía, sempre apostamos por ofrecer unha igualdade de condicións, proporcionando unha plataforma para grandes e pequenos desarrolladores, locais ou globais, para distribuír o seu software de forma libre e gratuíta. O xogo limpo é a base do que somos e do que facemos. Sen a neutralidade da Rede, a nosa compañía nunca se converteu no que é hoxe.

Un pequeno grupo de grandes compañías non debería estar autorizado a interferir no mercado aberto, a nosa liberdade para operar, a liberdade dos nosos usuarios para acceder a contido ou a liberdade de expresión de calquera persoa. Perder a neutralidade da Rede é perder o Internet que nos permite conseguir tantas cousas… Significa ceder a nosa liberdade para crear, crecer e prosperar online a un grupo de “gardiáns” que queren limitala.

A miseria da cidade fermosa | #VigoVerdade 14

Foto do Vigo 04 decembro de 2017 ás 9:40h | Rúa Rosalía de Castro – Vigo

Esta semana pasada deuse a coñecer as notas ás cidades con máis de 200.000 habitantes en tema de servizos sociais, pois ben, como esta sección só é de ámbito local, digamos que só Vigo, debo de dicir publicamente que a cidade de Vigo a Asociación de Directores e Xerentes de Servizos Sociais de España deulle unha nota de «PRECARIA» no que a servizos sociais refírese.

Pois ben, segundo o concello da cidade na súa voz máis autorizada, voz procedente de Abel Ramón Caballero o seu alcalde di que Vigo é a cidade que máis inviste en servizos sociais, pois digamos que iso NON se cingue á verdade xa que o Ministerio de Facenda di que a cidade de Vigo está situada no posto 2495 entre todos os concellos do Estado Español e que iso o diga o Alcade dos Alcaldes non lle deixa en bo lugar, canto inviste o concello por habitante en servizos sociais? segundo Asociación de Directores e Xerentes de Servizos Sociais de España é de 42,43€ este ano 2017, no ano 2015 era de 66,70€, pero non dicía Caballero que era o Concello de Vigo o que máis investía en servizos sociais? aí os datos vosas as conclusións.

Pola miña banda cabe e sinalar que dita voz tamén presume de que o concello ten débeda CERO non se porque baixaron entón desde o 2015 a 2017 a axuda por habitante de 24,27€, e logo dito concello se queixa como o seu partido o PSOE que non poden contratar a máis xente pola culpa da lei Montoro cando o máis normal e común é presentar nas cortes a derrogación de dita lei cousa que polo de agora NON presentaron dita derrogación.

A foto que encabeza esta pequena editorial desta humilde sección chamada «A miseria dá cidade fermosa» foi tomada o 4 Decembro ás 9:40 h, unha persoa á entrada dunha superficie de alimentación soportando unha temperatura naquel momento de 4º, seguro que moitos de vós diredes que en Vigo hai albergues, se os hai, pero lamentablemente non pode dar subministración á alta demanda que hai nestes días onde as temperaturas son xelidas, de feito o luns cando foi tomada esta foto non había prazas do Domingo a Luns, non había prazas no albergue de rúa Marqués de Valterra.

Numerosos colectivos sociais da cidade de Vigo veñen denunciando a falta de camas desde o ano 2007 no transcurso deses anos puxéronse numerosos parches que co tempo vese que ditos parches non son suficiente, e por non mencionar que hai mecanismos nos cales por emerxencias climatolóxicas pódense habilitar outros espazos onde poñer camas e comida, o concello ten a sua diposición numerosos baixos e locais que no día de hoxe estan no esquecemento e abandono.

 

E volvo decir ““Non me vou a dar por vencido e denunciarei publicamente a pobreza da cidade de Vigo””

Informe Política Social Concello de Vigo

Rubens Rocha [@IlCanallaRubens]

Día Mundial da EPOC 2017

O Día Mundial da Enfermidade Pulmonar Obstructiva Crónica (EPOC) é unha data auspiciada pola OMS e a Iniciativa Mundial contra a Enfermidade Pulmonar Obstructiva Crónica (GOLD), este ano celebrase o 15 Novembro. Con esta data téntase promover en todo o mundo unha profunda comprensión da enfermidade e unha mellor atención aos pacientes.

EPOC son as siglas que corresponden a Enfermidade Pulmonar Obstructiva Crónica, a única patoloxía relacionada co tabaco cuxa mortalidade segue en aumento. A OMS prevé que para o ano 2030 esta doenza erixiuse na terceira causa máis importante de mortalidade en todo o mundo. Os principais factores de risco son o tabaquismo, a contaminación do aire, tanto en espazos pechados como no exterior, e a inhalación de partículas de po e sustancias químicas no lugar de traballo.

O Día Mundial, organizado pola Iniciativa Mundial contra a Enfermidade Pulmonar Obstructiva Crónica (GOLD), acompáñase dunha serie actividades a cargo de profesionais da saúde e grupos de pacientes de todo o mundo.

Debido a que a EPOC é unha causa importante de morbimortalidad en todo o mundo e que organizacións como a OMS prevé que para 2030 esta doenza erixiuse na terceira causa máis importante de mortalidade en todo o mundo, no Día Mundial da EPOC, impulsado por Iniciativa Mundial contra a Enfermidade Pulmonar Obstructiva Crónica (GOLD), tenta promover en todo o mundo unha máis profunda comprensión da enfermidade e unha mellor atención aos pacientes.

Guia sobre EPOC