Os Verdes, Equo, Greenpeace realizaron unha limpeza no Río Lagres.

Baixo o día Mundial do Medio Ambiente o pasado domingo estas organizacións realizaron unha limpeza no Río Lagares.

Os Verdes os orgañizadores desta xornada acompañados por Equo, Greenpeace, Amigos da terra, Asociación Lagares Vivo e colectivos da cidade de Vigo realizaron o pasado domingo unha xornada de limpeza de lixo no Río Lagares, a xornada empezou ás 11h partindo desde a rúa Severino Cobas onde foi o punto de encontro das organizacións e os colectivos.

Esta xornada realizouse co motivo do Día Mundial do Medio Ambiente, na devandita xornada tamén participaron persoas da cidade, recolleron ao redor dunhas 40 bolsas de desperdicios que se atopaban nas beiras do Río Lagares. Tamén na xornada realizause unha charla e identificación de plantas autóctonas do lugar.

 Na xornada leuse un manifesto o cal vostedes poderán ler a continuación.

A paisaxe é un elemento fundamental da calidade de vida das persoas e por iso tamén debe ser o fiel reflexo dun territorio e dun medio ambiente de calidade, dunha sociedade moderna e consciente da importancia do seu patrimonio natural e cultural. A auga e os ríos tiveron sempre un alto valor en Galicia, sendo elementos determinantes das súas paisaxes.

Mais, hoxe, os ríos atópanse en perigo. A alteración física do hábitat é o principal impacto sobre os nosos ríos e ecosistemas de auga doce,  tales como a eliminación de zonas de asolagamento, destrución das brañas e mananciais, dragados, canalizacións, aproveitamentos hidroeléctricos, algúns paseos e praias fluviais, a contaminación e a introdución de especies non nativas. Estes son os factores que máis contribúen á diminución da súa biodiversidade.

O río Lagares é o principal río do Concello, discorrendo por nove parroquias,  dende o nacemento augas arriba da lagoa Mol, no concello de Redondela, ata a súa desembocadura en Samil, tendo como principais tributarios os ríos Barxa e Eifonso. Nos seus 14 quilómetros agocha algunhas das paraxes de máis alto valor ecolóxico do concello vigués:

O nacemento do río, nas brañas situadas arriba de Lagoa Mol, conserva bosques de ribeira autóctonos, dominados por salgueiros, amieiros e bidueiros.

Na parroquia de Cabral, no lugar de Chan das Rás, florece entre febreiro e marzo o raro endemismo luso-galaico Narcissus cyclamineus, coa súa característica flor amarela a xeito de trompeta.

En Lavadores e en Sárdoma, os rápidos de Coutadas e Raposeira, respectivamente, constitúen un marabilloso espectáculo natural nas épocas de maior caudal do río.

No tramo final, a xunqueira do Lagares constitúe un refuxio de numerosas especies de aves acuáticas.

O seu afluente Eifonso atravesa pola parroquia de Bembrive as fragas autóctonas mellor conservadas do municipio, ademais de ofrecernos o espectáculo dunha fervenza de considerable altura.

Tamén o río acubilla importantes elementos vencellados ao patrimonio cultural e etnográfico: os muíños de Cabral, algúns aínda en funcionamento, as pontes medievais de Sárdoma e Balaídos, ou o salgadeiro de bacallau de Lavadores son algúns exemplos.

Por último, o Lagares xerou arredor dos lugares que atravesa unha rica microtoponimia que debera ser obxecto de estudo e posta en valor.

Un cambio súpeto nos usos e costumes das xentes como consecuencia do serodio desenvolvemento socioeconómico no século XX  e, no caso concreto de Vigo, un intenso proceso de industrialización desenvolvista e de planificación territorial tecnócrata nos anos sesenta,  modificaron profundamente a dinámica demográfica e a estrutura urbana da cidade. Isto tivo como consecuencia unha forte degradación da paisaxe  con perda de importantes valores naturais e culturais. Loxicamente, o río Lagares non foi alleo a esta destrución medioambiental.

É, pois, urxente a toma de medidas que reestablezan o equilibrio ecolóxico do río e o protexan de agresións, así como campañas de posta en valor dos seus valores medioambientais, paisaxísticos e culturais. Concretamente, solicitamos:

• Declaración do curso alto do río como Espazo Natural de Interese Local.
• Posta en valor da ponte medieval de Balaídos: limpeza de pintadas e colocación de paneis informativos que informen das súas características e historia.
• Instalación de paneis informativos en Chan das Rás que informen aos visitantes da existencia e das características de Narcissus cyclamineus.
• O tramo do río que transcorre pola parroquia de Lavadores é o que presenta peor estado, ata o punto de que en boa parte del é imposible o acceso ao río. Debe acometerse un plano de recuperación e rexeneración do río neste treito.

A cantidade e intensidade dos verquidos que sofre o noso río é absolutamente intolerable. É preciso un plano de prevención e vixilancia que inclúa, como mínimo, os seguintes puntos:

• A conexión das casas á rede de residuais para evitar verquidos fecais e de deterxentes.
• O selado das tuberías que dan ao río e a eliminación dos focos de polución.
• Control exhaustivo sobre as industrias para que cumpran coa normativa de tratamentos de residuos.
• Implementación de tecnoloxías limpas nesas mesmas industrias.
• Control da calidade das augas e do ecosistema fluvial, mediante análises periódicas, así como a separación das augas fecais e residuais das pluviais.

Rubens Rocha

Así foi o brutal ataque da Armada a Greenpeace

Foto Greenpeace

Este venres pasado, o xuíz José de la Mata arquivou a investigación aberta a dous militares da Armada e unha activista de Greenpeace polos incidentes ocorridos o 15 de novembro de 2014, en augas próximas a Canarias, no marco das protestas contra as prospeccións petrolíferas de Repsol.

Pouco despois, a asociación ecoloxista difundía imaxes inéditas de como foi o incidente coa Armada no que tres activistas resultaron feridos, un deles a moza italiana Matilde Brunetti, que caeu ao mar e sufriu unha fractura aberta de morna na perna esquerda.

Tanto a Armada como Greenpeace presentaron senllas denuncias polo incidente ocorrido entre os militares que protexían as prospeccións e activistas desta organización, resultando ferida unha delas, unha muller italiana de 24 anos, ao envorcar a lancha na que protagonizaron a súa protesta cando se produciu a intervención militar nunha zona de exclusión marítima.

Para o xuíz a actuación da Armada está amparada na legalidade, mentres que no caso de Greenpeace, aínda que considera que a súa conduta foi netamente antijurídica, entende que non se pode imputar un delito de piratería á activista que resultou ferida posto que nin comandaba nin pilotaba a lancha.

Segundo o auto, a moza non tivo dominio algún do feito nin tiña capacidade tampouco sobre as outras tres embarcacións de Greenpeace que participaron na protesta, polo que o xuíz cre non pode facerlle responsable de ningún delito.

A súa participación limitouse, di o maxistrado, «a ocupar unha das lanchas, descoñecéndose se o seu propósito era abordar ou non o buque» de Repsol.

En canto aos militares, o xuíz considera acreditado que os militares desenvolvían unha función de seguridade e de mantemento da orde pública, protexendo a zona de exclusión na navegación marítima, tal e como acordara tres días antes nunha resolución o director xeral da Mariña Mercante para levar a cabo as prospeccións solicitadas por Repsol.

Ante as reiteradas negativas de Greenpeace  para retirarse, os militares consultaron aos seus superiores novas ordes, polo que a súa actuación axustouse ao cumprimento do deber, limitándose a obedecer as ordes dadas e que foron graduadas en función das circunstancias.

Pola súa banda, Da Mata entende que os activistas de Greenpeace  mostraron unha conduta de clara rebeldía, penetráronse consciente e voluntariamente nunha zona de exclusión marítima.

Ademais violentaron a decisión da Autoridade pública que prohibira legalmente a navegación nesa área e comezaron as manobras para tentar a abordaxe do buque de Repsol, mostrando sinais máis que evidentes de que non pensaban atender as ordes directas da autoridade colocándose así voluntariamente nunha situación moi perigosa.

Por este motivo, De la Mata indica que en supostos como este a imputación do risco trasládase ao ámbito de responsabilidade das vítimas, en tanto que a actividade xeradora de risco foi concibida e levada a cabo ata as súas últimas consecuencias polos activistas de Greenpeace..

Os incidentes ocorreron preto das costas de Lanzarote e Forteventura no marco dunha protesta pacífica que activistas de Greenpeace levaron a cabo xunto a un barco perforadora contratado pola petrolífera Repsol.

Durante a protesta, varias lanchas neumáticas do barco «Arctic Sunrise» de Greenpeace  con activistas a bordo achegáronse ao buque perforador saltándose o perímetro dunha milla de exclusión marítima decretada polo Ministerio de Fomento en torno ao momento das prospeccións e foron interceptadas por barcas da Armada.

Entón, segundo a versión da organización ecoloxista, dúas embarcacións procedentes do buque «Lóstrego» da Armada Española «embistieron repetidas veces» ás barcas neumáticas do «Arctic Sunrise».

O Ministerio de Defensa negou entón que a lancha da Armada embistiera á embarcación ecoloxista e subliñou que a intención dos activistas era abordar o barco «Rowan Renaissance», contratado pola petroleira Repsol para iniciar as súas prospeccións.

Información de axencias.

Rubens Rocha

A organización publica imaxes inéditas do asalto do Exército

O TTIP non vai de comercio, vai sobre as nosas vidas

Imaxe Greenpeace España

Os negociadores da UE e de EE.UU. que se reúnen desde hoxe en Bruxelas teñen unha difícil semana por diante. Por doceava vez desde que empezarán hai dous anos e medio, reúnense a porta pechada para negociar o TTIP, o Acordo sobre Comercio e Investimento Transatlántico (TTIP).

Varios activistas de Greenpeace bloquearon onte o comezo das negociacións entre a UE e Estados Unidos en Bruxelas.

Fariamos mal en pensar que o TTIP é un acordo sobre comercio. Fálase sobre comercio, é verdade, pero ese non é meollo. O que se está discutindo é como dar máis poder ás multinacionais, recortando o espazo democrático e reducindo a capacidade de decisión da cidadanía. Está a decidirse como poñer o comercio e os privilexios das grandes corporacións en primeiro plano, por diante dos servizos públicos, os dereitos laborais, o medio ambiente e a democracia. Din que vai de comercio, pero estas negociacións secretas hai que espilas.

Coa nosa acción de hoxe, Greenpeace quixo mostrar o noso rexeitamento a estas negociacións que se traducirán na transferencia dun enorme poder para as grandes multinacionais. Porque este acordo ameaza os valores que sustentan a nosa sociedade. As persoas que se preocupan pola democracia, a protección do medio ambiente, as normas de saúde e as condicións de traballo deben saber o que está en xogo.

Preto de 3,5 millóns de cidadáns europeos asinaron unha petición contra o TTIP. Centos de miles de persoas saíron ás rúas de Berlín, Amsterdam, Bruxelas, Madrid e outras capitais. As barreiras comerciais que os negociadores din que queren eliminar son, de feito, as normas que protexen a nosa saúde, o noso medio ambiente e a nosa forma de vida; as mesmas cousas que deben ser protexidas da avaricia das grandes corporacións. As organizacións de consumidores, sindicatos e mesmo as pequenas empresas a ambos os dous lados do Atlántico están preocupadas por este acordo comercial. E o movemento de oposición crece.

A intención das negociadores -intencións que tentamos bloquear hoxe- é avanzar neste acordo durante toda a semana. Discutirán sobre os plans para establecer un tribunal especial para os investidores estranxeiros, un instrumento fundamental para dar máis poder ás grandes empresas. A Comisión Europea apoia o chamado Sistema Xudicial de Investimentos (ICS). Este tribunal “” está pensado ad hoc para que as empresas estranxeiras poden demandar aos gobernos e esixir compensacións económicas masivas se senten que calquera regra ou regulación afecta os seus investimentos.  Baixo un sistema similar, unha empresa canadense de enerxía esixiu recentemente 15.000 millóns de dólares en compensación pola decisión do presidente Obama de paralizar a construción dun oleoduto para dar saídas ao petróleo de areas bituminosas de Canadá.

Este sistema pseudo-xudicial é discriminatorio, inxusto e podería custar aos contribuíntes unha fortuna. As empresas poderían demandar aos gobernos, pero non ao revés. O ICS tamén terían un importante efecto disuasivo nos poderes públicos, diminuíndo a súa disposición para adoptar ou aplicar leis para protexer o medio ambiente por temor a ser demandadas polas multinacionais.

2016 é un ano crucial para parar estas negociacións. O presidente Obama e a Comisión Europea queren completar as negociacións TTIP antes das eleccións en Estados Unidos en novembro.

E nós imos seguir desenmascarando estas negociacións secretas ata paralas. E necesitamos que se somen a este movemento europeo contra o TTIP moitos millóns máis. Non imos deixar que os políticos establezan as bases dun gran negocio para unhas poucas multinacionais á conta da cidadanía.

Que podes facer ti?

Difunde a noticia e axúdanos a que máis xente coñeza que é o TTIP

Rubens Rocha

Licenza para contaminar: O Goberno en funcións prorroga a papeleira ENCE

Foto Greenpeace España

O Partido Popular parece decidido a todo durante a prórroga que lle brinda ser o Goberno en funcións. Se a semana pasada descubriamos con estupor como o Consello de Seguridade Nuclear (CSN) -controlado polo PP- daba os permisos necesarios para reabrir a vella central nuclear de Garoña, onte luns atopámonos cun despropósito semellante: unha prórroga de 60 anos á licenza da papeleira ENCE na súa localización actual, a ría de Pontevedra.

A papeleira ENCE leva contaminando Pontevedra desde os anos 50. Tras unha intensa campaña social e ecoloxista, en 2011 por fin dúas sentenzas da Audiencia Nacional e o Tribunal Supremo obrigaban á papeleira para cambiar a súa localización. Ía facelo en 2018.

Dous anos despois desta sentenza, e tras un ano no poder, o Partido Popular usou a súa maioría absoluta para reformar a Lei de Costas, e permitir que casos como o da papeleira ENCE seguisen usando un dominio público, como é a costa, con fins privados e nocivos para o medio ambiente, a saúde e o emprego de pescadores e mariscadoras. Unha lei feita á medida do intercambio de intereses entre industria e política, e que permite sortear a xustiza. Non esquezamos que Isabel Touciño, a que fose ministra de Medio Ambiente durante o mandato de José María Aznar, é desde 2013 conselleira de ENCE. Esta decisión chega nun un momento no que, recentemente celebradas as eleccións, asegúranse de non que non lles pasa factura electoral.

Fotos Greenpeace España

Greenpeace leva máis de 30 anos denunciando a contaminación de ENCE. Coas sentenzas firmes da Audiencia Nacional e o Tribunal Superior dabamos o caso por pechado e contabamos unha vitoria: a ría de Pontevedra poderíase empezar a rexenerar a partir de 2018. Pero agora teremos que volver loitar -non 30, senón 60 anos máis- contra a papeleira. Polo medio ambiente, pola nosa saúde e para vixiar que os políticos responden o interese xeral de respectar o medio ambiente, e non ao particular. Agora é máis importante que nunca volver levantar a nosa voz. Coa túa axuda, poderemos volver parala.

Unhas 200 persoas o día de onte luns 22 de febreiro, entre as cales estaba a ex presidenta do Parlamento de Galiza e deputada do Partido Popular, Pila Vermello, as tamén deputadas Irene Garrido e Paula Prado e a delegada da Zona Franca de Vigo, Teresa Pedrosa, concentráronse este luns en Pontevedra para rexeitar o acordo do Pleno do Concello no que estaba previsto declarar «persoa non grata» ao presidente do Goberno en funcións, Mariano Rajoy.

A maioría de quen acudiu ás portas do Teatro Principal, lugar onde se celebra o Pleno, son traballadores de ENCE, que defenden que o Goberno, a pesar de estar en funcións, prorrogase 60 anos máis a localización da papeleira na Ría de Pontevedra.

O presidente do Comité de Empresa de ENCE defendeu a legalidade e oportunidade da decisión do Executivo dado qu é conforme coa Lei de Costas. Pola súa banda a ex presidenta do Parlamento de Galicia afirmou que máis do 90% dos pontevedreses son contrario a que Rajoy, que «sempre traballou polo ben de España e de Galiza» sexa declarado «persoa non grata».

Rubens Rocha

250.000 abellas asinan para defender o seu futuro. Súmaste?

Foto Greenpeace España

Parácheste a mirar algunha vez como voan as abellas cando van de flor en flor realizando esa fascinante función que é a polinización? Ou como pairan no aire antes de meterse na colmea co pole e néctar colleitados? Se non o probaches animámosche a facelo porque ademais de bonito é moi relaxante.

Nós si o fixemos e coa axuda dunha xente extraordinaria habemos capturado o vo de miles de abellas e transformámolo en 250.000 firmas distintas. Porque as abellas merécense todos e cada un dos nosos esforzos para salvalas e por iso desde Greenpeace lanzamos hoxe esta iniciativa. O obxectivo: unir cada unha desas firmas que as abellas nos han deixado a firmas de persoas e aumentar a presión sobre o novo Goberno nun ano que será clave para o seu futuro. Queres saber como? Explicámoscho todo neste vídeo.

2016: ano crave para as abellas

As abellas enfróntanse a moitas ameazas. Entre elas están os praguicidas demostradamente perigosos producidos por algunhas das empresas máis poderosas do planeta, como Syngenta, BASF ou Bayer, pero tamén os gobernos que actúan moi lentamente ou institucións que prolongan indefinidamente decisións vitais para elas. Afortunadamente, en 2013, despois de case 20 anos de denuncias, prohibiuse de forma parcial na UE o uso de catro praguicidas perigosos para as abellas. A finais de 2015 tería que revisarse a nova información científica e decidir que facer coas prohibicións. Esta decisión tomarase finalmente en xaneiro de 2017 polo que este ano é fundamental para trasladar ao novo Goberno a presión de centos de miles de persoas e que entendan que debemos seguir protexendo ás abellas.

Por iso as prohibicións deben ser totais e ampliarse a outros praguicidas igualmente perigosos. Só en España, por exemplo, están autorizados máis de 300 produtos perigosos para elas. Mentres tanto, as abellas seguen morréndose, tanto aquí como noutros países.

Agora que se achega a primavera e as abellas prepáranse xa para saír a polinizar os campos, queremos chegar ás 500.000 firmas para presentarllas ao novo Goberno e que se comprometa coa defensa desta animal clave nos nosos ecosistemas. Xa temos 250.000 de abellas, agora necesitamos que o mesmo número de persoas sómense á súa protección. Sumar ao enxame e une a túa firma á dunha abella.

Rubens Rocha

A política enerxética do Goberno, en evidencia.

Foto Greenpeace España

Algo non encaixa na política enerxética do noso país cando no lapso de apenas 4 días xúntanse estas dúas noticias.

A primeira, que o Tribunal Supremo admite a trámite o recurso colectivo contra o drecreto de «anti-autoconsumo» eléctrico, o chamado ‘Imposto ao sol‘. É dicir, admite o recurso de doce organizacións e autoconsumidores, entre elas Greenpeace, que denunciaron que este decreto vulnera a normativa española e varias directivas comunitarias e que é unha ferramenta do Goberno para evitar o crecemento do autoconsumo eléctrico, un sector que podía despegar sen necesidade de subvencións; unha barreira regulatoria para frear a imparable democratización da enerxía que supón o feito de que calquera poida autoabastecerse con enerxías renovables a custos inferiores que comprando a electricidade da rede eléctrica.

A segunda, un informe internacional que sinala que a enerxía solar termoeléctrica podería satisfacer ata o 12% da demanda mundial de electricidade no ano 2050. O estudo foi elaborado por Greenpeace Internacional, SolarPACES e RONSEL (Asociación Europea da Industria Solar Termoeléctrica) e pon de manifesto como a enerxía solar termoeléctrica podería fornecer o 6% da demanda de electricidade global para 2030 e alcanzar o 12% en 2050, se se dan as condicións adecuadas. O volume anual do mercado de xeración solar termoeléctrica é de ao redor de 3.000 millóns de dólares en 2015. E mentres en 2006 a capacidade instalada era de só 0,5 GW agora é de case 5 GW. No estudo realizáronse varios escenarios a futuro para o crecemento desta tecnoloxía que podería reducir en máis de 37.000 millóns de toneladas as emisións mundiais de CO2 (un cantidade equivalente a catro anos de emisións de gases de efecto invernadoiro de China).

A capacidade da enerxía solar xa é unha realidade

O potencial desta tecnoloxía pódese ver reflectido no proxecto marroquí, Noor 1, que se inaugurou a semana pasada. Este proxecto de 160 MW impulsou a economía local e reducirá as emisións de Marrocos en 240.000 toneladas anuais. Hai plans para outras dúas fases que xa están en desenvolvemento. Unha vez completado, Noor será a maior planta de produción de enerxía solar no mundo con 580 MW. «Noor 1 non é só unha escaparate para a tecnoloxía termoeléctrica,» declarou o secretario xeral de RONSEL. «Demostra que países como Marrocos poden ser líderes en enerxías renovables que traerán enormes beneficios non só para o seu sistema eléctrico e os seus usuarios, senón para a economía de todo o país».

Mentres tanto, o noso Goberno en funcións segue apostando por proxectos como o fracking, as prospeccións na nosa costa ou mesmo arriscando a nosa saúde e seguridade para reabrir unha central nuclear obsoleta como a de Garoña, para favorecer intereses privados dos grandes actores do negocio enerxético. É necesario máis que nunca poñer agora sobre a mesa, para este Goberno e para o que veña, que o futuro pode e debe ser renovable e non responder a outros intereses que non sexan os da sociedade. Por responsabilidade, por saúde e por eficiencia. Nós seguiremos denunciando, colgándonos e presionando. Axúdanos a estar aí para seguir lembrándollo.

Rubens Rocha

 

Acción: Descolgámonos contra Garoña

Foto Greenpeace España

‘Stop Garoña. Stop nucleares‘. Son as dúas mensaxes que se podían ler esta mañá nas pancartas que os nosos escaladores despregaron na fachada do Consello de Seguridade Nuclear (CSN) en Madrid. A acción tivo lugar antes da celebración do Pleno que este organismo regulador ten cada mércores. Plenos nos que se tratan, entre outros temas, a posible reapertura da central nuclear de Santa María de Garoña (Burgos), a máis antiga de toda a Unión Europea.

Desde Greenpeace pedimos reiteradamente ao CSN que paralice o proceso para a reapertura de Garoña, despois de que na última reunión aprobásense varios informes que achandan o camiño para que Garoña poida operar ata os 60 anos. Con esta decisión, o presidente do CSN, Fernando Martí, fixo oídos xordos á maioría do Parlamento -todos os grupos parlamentarios menos o PP-, que o pasado martes 2 de febreiro pediron a través dunha carta que paralizase o proceso de avaliación ata a formación dun novo Goberno.

No peor dos escenarios, se finalmente reábrese Garoña, estariamos a apostar por manter unha tecnoloxía obsoleta e perigosa, e asumindo un risco innecesario para toda unha rexión e para centos de miles de persoas. E ademais cando xa existen alternativas renovables eficientes, sustentables e seguras. Por iso, desde Greenpeace imos seguir denunciando estas manobras que só buscan favorecer os intereses económicos particulares fronte aos da cidadanía.

Non queremos alongar a vida da central nuclear máis antiga da Unión Europea. Non queremos unha enerxía nuclear que hipoteque con residuos radioactivos ás xeracións futuras. Axúdanos a seguir denunciándoo e a seguir loitando por un modelo sustentable e seguro.

Rubens Rocha

VITORIA!!! Sentenza definitiva: O Algarrobico é ilegal.

Foto Greenpeace

Sabiámolo. Ti, eu, os construtores, os políticos que o autorizaron e calquera que puidese ver esa mole de formigón esnaquizando unha praia sen urbanizar e mordendo unha ladeira do Parque Natural do Cabo de Gata. Agora, despois dunha infinidade de xuízos, informes, denuncias, protestas e mobilizacións, o Supremo confirmou o pasado xoves o que para todos era evidente: o hotel construíuse en terreos non urbanizables. Ante a resolución do Supremo non cabe xa recurso, o que supón que termina un culebrón que durou 11 anos.

O hotel do Algarrobico é unha mole de 411 habitacións e 21 plantas. O complexo era ilegal desde o mesmo momento no que se puxo o primeiro ladrillo. Onte, despois de 11 anos loitando para desfacer este sinsentido, levámonos unha alegría enorme. Foi máis dunha década camiñando xuntos por esa praia, pintando, escalando, protestando, presentando recursos, recorrendo autos, sentados no banco, manifestándonos e asinando peticións. Mentres moitas persoas e organizacións loitabamos por defender esta contorna natural, algúns políticos dicían aquilo de «paréceme un horror, pero é legal» e, como non, caíanos no camiño algún que outro insulto. Tamén no tempo que durou esta loita recibimos moitísimo apoio, de infinidade de persoas que estivestes aí defendendo o patrimonio natural de todos. Grazas!!!

O Algarrobico foi un dos máximos expoñentes da época do ladrillazo na costa, na que todo valía e as leis ambientais quedaban relegadas a unha segunda división. Hai moitos ‘algarrobicos’ salpicando o noso litoral e destruíndo enclaves que deberían estar protexidos. Todos coñecemos algún exemplo de barbaridades de formigón levantadas nas nosas praias coa compracencia de políticos e administracións. A lista é interminable. Por iso esta vitoria é tan importante.

Xa non queda ningún floco xurídico para que os responsables políticos desta barbaridade, a Junta de Andalucía e o Goberno do Estado, póñanse en marcha para tirar abaixo este edificio ilegal. A súa demolición pódese facer reciclando o 98% dos materiais e podería xerar ata 400 postos de traballo. E co desmantelamento do hotel ábrese tamén a oportunidade de apostar por un futuro de turismo sustentable, afastado do masivo de sol e praia que representaba O Algarrobico.

Grazas por acompañarnos durante estes longos 11 anos. Grazas se te uniches no camiño e grazas por loitar connosco ata o final. Hoxe, ninguén nos pode quitar esta vitoria que é de todos. Consigamos xuntos moitas máis!.

Rubens Rocha

ை XAPÓN VOLVE A CAZAR BALEAS, FRENALOS!

Foto emol.com

Xapón volve cazar baleas. Si, como o leés. Neste momento unha frota baleeira enviada polo goberno de Xapón diríxese cara ao océano Antártico. O seu plan é capturar case 4 MIL exemplares Minke nos próximos 12 anos coa escusa de facer unha ¨investigación científica¨ e desobedecendo ordes da Corte Internacional de Xustiza.

Pero estás a tempo de frear esta tolemia, aínda non tocaron a ningunha balea. Como humano non podes quedarche calado fronte a unha situación como esta. Hoxe tes a oportunidade de facerche escoitar.

Só na tempada 2013-2014 a frota xaponesa matou a 251 exemplares no mar Antártico. Esta misión é innecesaria porque pon en perigo ás poboacións de baleas que xa enfrontan o cambio climático, a contaminación e a sobrepesca. Coma se isto fose pouco, o plan de Xapón ignora as ordes da Corte Internacional da Haia que o ano pasado prohibíralle continuar coa cacería destes mamíferos mariños por probar que é unha actividade ilegal e con fins comerciais.

A protección dos océanos e a súa biodiversidade é moi importante para a nosa supervivencia. Por iso, é fundamental repudiar a medida do goberno xaponés e esixir que deteña a cacería de baleas. Se moitas persoas de todos os países alzan as súas voces e dinlle NON á caza, lograremos aumentar a presión global e facernos escoitar.

A pesar de que A Haia prohibíralle continuar coa cacería de baleas, por evidenciar que era unha actividade ilegal e con fins comerciais, o goberno xaponés non só ignorou a orde senón que enviou unha carta á Organización de Nacións Unidas (ONU) para que modifique a súa declaración.

Pídelle á titular do Ministerio de Relacións Exteriores e Culto do noso país que interceda ante o goberno de Xapón e esíxalle que termine con calquera programa de caza de baleas.

Rubens Rocha [@IlCanallaRubens]

ை Greenpeace fixo público o seu documento dos ‘Compromisos ambientais’ por parte das formacións políticas españolas.

• Greenpeace fixo público o seu documento ‘Compromisos ambientais’, no que o PP é o peor parado por cumprir só dous dos 15 puntos previstos da organización.
• O organismo tamén asegura que PSOE e Cidadáns «abordan máis asuntos nos que o seu nivel de cumprimento é parcial».

Greenpeace fixo público este martes o seu documento ‘Compromisos ambientais‘ no que analiza os programas electorais para as próximas eleccións xerais do 20 de decembro en materia ambiental. Así, segundo a organización, os programas de Podemos e Unidade Popular son os que recollen «máis propostas» relacionadas co medio ambiente, mentres que o Partido Popular é o que menos.

Podemos e Unidade Popular son os partidos con maior cumprimento das 15 demandas recollidas no ‘Decálogo de Compromisos ambientais’ de Greenpeace, posto que cumpren cun total de «11 e 10 puntos respectivamente».

No caso da formación morada que lidera Pablo Iglesias, Greenpeace «bota en falta» un posicionamento sobre a prohibición das prospeccións petrolíferas, así como unha maior concreción nas medidas de apoio á pesca sustentable e obxectivos específicos de redución de emisións para o ano 2050.

Greenpeace asegura que Podemos é o único partido que aposta por «converter o dereito a un medio ambiente seguro como un dereito fundamental a través da modificación do artigo 53 na Constitución, e tamén aposta firmemente polas enerxías renovables e o abandono progresivo das enerxías sucias como a nuclear e o carbón».

O PP, o peor valorado

Pola súa banda, Greenpeace considera que Unidade Popular falla na súa «falta de compromiso co abandono progresivo do uso do carbón e a redución de emisións de CO2 a longo prazo, aínda que no seu programa aposta polo peche nuclear, a prohibición das prospeccións polo peche nuclear, a prohibición das prospeccións e fracking, e hai unha aposta firma pola pesca sustentable e a agricultura ecolóxica».

No referente ao Partido Popular, a organización ambiental considera que os ‘populares’ son os que teñen o programa electoral peor valorado nesta área, posto que «incumpren totalmente 13 das 15 demandas de Greenpeace, seguindo así a liña dos seus catro anos de Goberno, nos que o medio ambiente sufriu un grave retroceso ambiental, que foi fortemente criticado por organizacións ecoloxistas e a propia sociedade civil«.

Pola súa banda, o PSOE e Cidadáns cumpren «cinco e tres das demandas» da organización respectivamente, aínda que ambos «abordan máis asuntos nos que o seu nivel de cumprimento é parcial, sen alcanzar o nivel de concreción ou ambición que demanda Greenpeace».

Falta de crítica ao TTIP

E é que, segundo a organización, os socialistas fallan na súa falta de crítica ao TTIP (Acordo Transatlántico para o Comercio e o Investimento) e tampouco planeta a derrogación da Lei de Costas, o cal para Greenpeace é «incomprensible, xa que chegou a recorrer a Lei ante o Constitucional e asegurou que a derrogaría ao chegar ao Goberno«. O PSOE tampouco fai fronte ao problema das emisións das térmicas do carbón nin parece que vaia a modificar a súa «política permisiva» cos cultivos transxénicos.

«Máis positivas son as súas propostas de derrogar a Lei Mordaza» e o imposto ao Sol, o abandono das nucleares, a prohibición do fracking ou a súa aposta pola agricultura ecolóxica», sinalan no comunicado.

Por último, Greenpeace afirma que Cidadáns tampouco mostra unha oposición firme ao TTIP, nin se compromete a derrogar a Lei Mordaza. Ademais, afirma a organización que defende os cultivos transxénicos e non fala de derrogación da Lei de Costas. O partido de Albert Rivera tampouco se sitúa fronte á enerxía nuclear nin as prospeccións petrolíferas, aínda que mostra apoio ao desarrollo onde as renovables e o autoconsumo.

Fracking e prospeccións

A organización examinou o nivel de cumprimento dos cinco partidos con respecto a 15 puntos específicos: apoio a renovables, fracking e prospeccións, uso do carbón, redución de emisións, apoio á pesca sustentable e agricultura ecolóxica ou protección de bosques. Tamén se inclúe o posicionamento nos programas respecto de cuestións relativas a dereitos sociais e de defensa do medio ambiente, como a Lei Mordaza e o TTIP, ou a postura ante a derrogación de «polémicas leis ambientais aprobadas en solitario polo Partido Popular con forte oposición social».

Con esta análise Greenpeace quere dar «un paso máis para que a protección do medio ambiente gañe protagonismo na campaña, e que a cidadanía poida coñecer as implicacións ambientais dos seus votos cando acudan ás urnas», sinalou o portavoz da organización, Xullo Barea. E é que, para a organización, «o Goberno debe poñerse ao lado da sociedade que xa se está mobilizando e apostando por alternativas para loitar contra a contaminación e o cambio climático, e demanda políticas social e ambientalmente sustentables».

Rubens Rocha [@IlCanallaRubens]

Gráfico no que UP corrixe ao gráfico oficial de Greenpeace 

Gráfico oficial de Greenpeace