O artigo 13 son un paso adiante e dous pasos atrás, as estrelas como Lady Gaga e Paul McCartney a favor de dito artigo

O debate é intenso e os argumentos esgrimidos entre a UE e as plataformas, como Google, son unha alerta. Se por unha banda están, supostamente, os autores «defendidos» polo artigo 13, doutra banda, as plataformas dinse «en perigo».

Google agora dará a coñecer a súa reacción á nova proposta da directiva de dereitos de autor. Segundo o xigante da internet, a directiva de dereitos de autor da UE é un paso adiante e dous pasos atrás.

Google defende que a nova directiva de dereitos de autor é prexudicial

Google, nun artigo no seu blogue, vén tomar unha posición sobre a directiva de dereitos de autor da UE. Segundo a información, o xigante das enquisas apoia a actualización das regras de dereitos de autor para a era dixital. Ademais, recoñece o valor do contido que creadores e os titulares dos dereitos producen. A empresa sinala que se preocupa profundamente polo xornalismo.

Con todo, Google, coa mensaxe reforzada polas preocupacións das asociacións de consumidores, dos creadores, pequenos editores, académicos e startups, cre que o texto final da nova directiva de dereitos de autor «atrasaría a economía creativa e dixital de Europa». Desta forma, a realidade despois da entrada en vigor das novas directivas, onde se inclúe o artigo 11 e o artigo 13, son penalizadoras para os usuarios.

Pero só hai puntos negativos nesta nova directiva?

Segundo Google, hai puntos positivos e negativos. A empresa explica a súa posición fronte a cada un dos escenarios.

En canto aos puntos positivos, Google sinala que o texto máis recente mellora a versión adoptada polo Parlamento Europeo en setembro de 2018. Entón, sobre o artigo 13, os puntos positivos resultan nos esforzos que as plataformas que fixeron para axudar aos titulares de dereitos a identificar e protexer as obras. Así, estes non deben ser responsabilizados por cada contido que un usuario cargue, especialmente cando nin os titulares de dereitos nin a plataforma saben especificamente a quen pertence actualmente ese contido. O texto final inclúe a linguaxe que recoñece este principio.

Ao mesmo tempo, a directiva crea requisitos vagos e non probados que probablemente resultará en servizos en liña cunha sobrecarga de bloqueos para limitar o risco legal. Ademais, servizos como YouTube ao aceptar a carga de contidos con información de dereitos de autor envíos de contido con información de dereitos de autor parciais, incertas ou en disputa poden aínda representar ameazas legais.

Artigo 13: Aumento da responsabilidade das plataformas pode ser prexudicial

Desta forma, Google defende que o texto debe ser máis claro para reducir a incerteza xurídica sobre como os titulares de dereitos deben cooperar para identificar o seu contido, proporcionando ás plataformas arquivos de referencia, así como avisos de dereitos de autor con información importante como direccións URL) para facilitar a identificación e a eliminación de contido en infracción e sen eliminar o contido lexítimo.

O artigo 13 podería afectar a un gran número de plataformas, grandes e pequenas, moitas delas europeas. Algúns dos provedores de contidos poden non ser capaces de soportar estes riscos. Isto sería malo para os creadores e usuarios que ver os servizos en liña bloquean o contido de maneira incorrecta porque simplemente necesitan actuar con cautela e reducir os riscos legais.

Despois, hai o Artigo 11

De novo, Google interpreta os cambios como unha mellora fronte ás versións anteriores do texto. A empresa estadounidense di que a directiva de dereitos de autor debería dar a todos os editores o dereito de controlar os seus propios modelos de negocios facendo posible que poidan renunciar á necesidade dunha licenza comercial formal para o seu contido. E parece que a directiva dá aos editores a liberdade para conceder licenzas gratuítas, o que fai máis fácil para os editores de todos os tamaños gañar diñeiro coa obtención de máis lectores.

Con todo, esta versión máis recente prexudica aos editores pequenos e emerxentes e limita o acceso do consumidor a unha diversidade de fontes de noticias. Con esta directiva, mostrar calquera cousa ademais de meros feitos, hipervínculos e «palabras individuais e extractos moi curtos» será restrinxido. Este enfoque restrinxido creará incerteza e, unha vez máis, pode levar aos servizos en liña a restrinxir a cantidade de información que se mostra aos consumidores. Cortar o tamaño dos snippets fará máis difícil aos consumidores descubrir contido de noticias e reducir o tráfico xeral aos editores de noticias como se mostra por unha recente experiencia de procura.

Promover xornalismos de calidade ou protexer á empresa de sancións?

Google di que, tras a entrada en vigor da nova directiva, estará nun dilema. O xigante das investigacións sinala que pretende promover o xornalismo de calidade. Con todo, a definición na directiva do que se considera » press editores» pode ter unha interpretación demasiado ampla, incluíndo calquera cousa desde guías de viaxe a sitios web de ingresos. Isto pode diluír todos os beneficios para aqueles que reúnen e distribúen os tipos de noticias máis centrais para o proceso democrático. Noutras palabras, a gran maioría dos sitios, os pequenos sitios de información, poden non ter como sobrevivir.

Por último, Google recoñece e aprecia o progreso no texto da directiva, pero segue preocupada polas consecuencias non internacionais que poden prexudicar á economía creativa de Europa nas próximas décadas. Os detalles son importantes polo que pide aos lexisladores que teñan en conta estas preocupacións antes da votación decisiva e durante a fase de implementación que se seguirá.

O youtuber Jaime Altozano explica de forma xenial o polémico artigo 13 da directiva europea de copyright no seguinte vídeo.

Tamén o explica moi ben Rodrigo Taramona que segundo di que por culpa do artigo 13 Europa será como China pero sen a comida rica. Horrible.

Que vai aportar o conselleiro hoxe no Parlamento Europeo para afrontar o desafío demográfico?

Lídia Senra denuncia que as políticas dos cargos do PPdeG na Xunta teñen contribuído de xeito decidido á expulsión da mocidade do país.

A eurodeputada de AGE define o actual goberno galego como “un gran contribuidor na destrución do emprego e da aniquilación dos sectores produtivos”.

“É indignante que o señor conselleiro de Política Social da Xunta de Galicia, o señor José Manuel Rey Varela, veña hoxe pola tarde ao Parlamento Europeo dar exemplo de políticas demográficas cando nin el nin todo o goberno presidido por Alberto Núñez Feijóo foron nin son ningún exemplo de posta en marcha de políticas para que a xente poida vivir na Galiza, todo o contrario”. Así reacciona Lídia Senra, eurodeputada de Alternativa Galega de Esquerda en Europa (AGEe), integrada no Grupo Confederal da Esquerda Unitaria Europea/Esquerda Verde Nórdica (GUE/NGL), ante o anuncio da conferencia que este martes pola tarde ofrecerá o conselleiro da Xunta de Galicia no edificio da Eurocámara en Bruxelas, dentro dunhas xornadas organizadas polo Servizo de Estudos do Parlamento Europeo sobre a política de cohesión baixo o título “Como poden as rexións da UE afrontar o desafío demográfico?”.

Lídia Senra definiu o goberno da Xunta presidido por Alberto Núñez Feijóo como o goberno “exemplo de aplicación de políticas de destrución do emprego e da destrución dos sectores produtivos” e tachou de “insultante” que o conselleiro do PPdeG veña ao Parlamento Europeo falar de desafío demográfico sen ter en conta as terribles consecuencias das políticas da dereita galega no país, que entre outras situacións está levando a unha emigración masiva da mocidade  “É un insulto á intelixencia das galegas e galegos que un representante da actual Xunta de Galicia fale no Parlamento Europeo como exemplo ante o desafío demográfico”, dixo.

Para a eurodeputada de AGEe, o núcleo do problema demográfico atópase “nas condicións económicas e sociais que impiden ás galegas e galegos levar unha vida digna”. “O que debería facer o goberno de Feijóo, por exemplo, é preocuparse de que as mulleres poidan decidir libremente se queren ter ou non queren ter fillos e para iso cómpre mudar radicalmente as condicións económicas e sociais da Galiza”, defende Lídia Senra. “Nun país sometido a dinámicas económicas que converten ás maiorías sociais en traballadoras e traballadores pobres, ás que o salario non lles dá apenas para vivir e menos aínda para ter fillas o fillos se iso é o que desexan”, defende Senra, “non é de recibo que os responsables desta situación no Goberno veñan a Bruxelas como exemplo en políticas demográficas”.

Neste sentido, Senra realiza un chamamento a cambiar a política en materia demográfica, e iso pasa por políticas económicas e sociais necesariamente, tanto na Galiza como no Estado español como na UE. “A crise demográfica en Galiza comezou xa cando se optou politicamente por baleirar o rural ou coas políticas que están levando á crise do sector pesqueiro”, dixo. “Se de verdade o Goberno galego quere solucionar o problema demográfico galego, debe combater as políticas neoliberais que empobrecen a sociedade a niveis alarmantes.

Nos sete anos que leva gobernando Núñez Feijóo na Xunta, o balance é que na Galiza aumentaron en 56.000 persoas o número de paradas e hai 700.000 persoas en situación de pobreza e risco de exclusión social. O desemprego medrou cinco puntos, os salarios caeron máis dun 6% e o déficit da Seguridade Social diminuíu a un ritmo de 400 millóns ao mes.

Rubens Rocha

Unha vintena de mariñeiros galegos e mariñeiras galegas irán a Bruxelas para abordar no Parlamento Europeo os problemas da pesca

Debaterán mércores e xoves no seminario ‘Defensa e protección da pesca artesanal e a pequena escala’ organizado polo GUE/NGL, AGE, Sinn Féin e PCP. 

Lídia Senra destaca a importancia deste tipo de citas internacionais para loitar polo desenvolvemento dun sector pesqueiro sustentable mundial.

Ao redor dunha vintena de mariñeiros e mariñeiras de Galiza desprazaranse a Bruxelas esta semana para abordar no Parlamento Europeo xunto a traballadoras e traballadores do mar de Irlanda e de Portugal os actuais problemas que padecen as frotas pesqueiras e mariscadoras dos diferentes países. O encontro e debate europeo terá lugar este mércores e xoves, no marco do seminario internacional “Defensa e protección da pesca artesanal e a pequena escala” organizado polo Grupo Confederal da Esquerda Unitaria Europea/Esquerda Verde Nórdica (GUE/NGL) e coordinado pola eurodeputada de Alternativa Galega de Esquerda en Europa (AGEe) Lídia Senra, en colaboración co grupo irlandés Sinn Féin e co Partido Comunista Portugués (PCP).

Ao longo dos dous días que se prolongará o citado seminario internacional sobre pesca artesanal en Bruxelas desenvolveranse varias mesas de debate: Unha delas será a que versará sobre as “Consecuencias da Política Pesqueira Común nas comunidades costeiras”, que moderará a propia Lídia Senra xunto a Liadh ní Riada, eurodeputada do Sinn Féin, e na que intervirá como relator Javier Castro, directivo da Confraría de Ferrol e armador de embarcación de baixura; xunto a John O’Brien, da Organización dos Recursos Mariños das Illas irlandesas; e Frederico Pereira, membro da mesa e do secretariado da Federación dos Sindicatos do Sector da Pesca de Portugal.

Tamén haberá representación galega na mesa sobre “O papel das mulleres na pesca”, na que Ángela García Torres, presidenta da Agrupación de Mariscadoras da Confraría de San Telmo de Pontevedra será relatora xunto a Lia Ní hAodha, investigadora da Universidade Metropolitana de Manchester.

Unha mesa sobre “Os impactos dos acordos internacionais de asociación pesqueira da UE na pesca a pequena escala” e outra sobre “Dereitos das e dos traballadores e seguridade no mar” completarán este intenso seminario que pretende poñer enriba da mesa europea a necesidade de loitar polo desenvolvemento dun sector pesqueiro sustentable, con postos de traballo dignos e que teña como prioridade conservar un mar cheo de vida.

Entre o grupo dunha vintena de persoas galegas que se desprazarán ata Bruxelas para asistir á cita irán, ademais dos relatores mencionados, unha delegación de Poio; outra de Corcubión; así como varios representantes da Asociación de armadores do cerco de Galicia Acerga; unha delegación de mariñeiros e mariñeiras de Ribeira; e tamén da Coruña e de Viveiro e da zona norte. 

A cita é de suma importancia tendo en conta que o sector pesqueiro representa case o 7% do PIB galego e que o 80% da nosa flota é de pesca artesanal e de pequena escala, sendo Galiza o lugar do Estado onde máis pesca deste tipo de concentra, cunha frota de aproximadamente 4.500 barcos.

Cartaz da mobilización

Lídia Senra vai traballar “desde xa” para levar a Europa as propostas da veciñanza que loita contra o vertedoiro de Sogama en Lesta

 

Presentará preguntas dirixidas á CE en materia de Agricultura, Sanidade e Medio Ambiente denunciando o dano deste proxecto.

A eurodeputada defende que a solución do lixo en Galiza pasa por mudar o modelo de xestión de residuos, maior reciclaxe e redución.

 

Lídia Senra, eurodeputada de Alternativa Galega de Esquerda en Europa (AGEe), integrada no Grupo Confederal da Esquerda Unitaria Europea/Esquerda Verde Nórdica (GUE/NGL), reuniuse este venres coa Asociación de Afectadas e Afectados do Vertedoiro de Lesta, unha parroquia do concello de Ordes, na que se proxecta construír un novo vertedoiro de residuos. Senra desprazouse ata o Local da propia Asociación, e tamén visitou os terreos onde se ubicaría o vertedoiro, unha zona de 14 hectáreas situada en Lesta, a única parroquia eminentemente gandeira que queda na comarca ordense.

Na xuntanza, as veciñas e veciños puxeron de manifesto o seu maior temor: “O vertedoiro de Lesta realmente é que é un pé que Sogama está metendo no concello de Ordes”, xa que a zona está situada xusto ao lado do vertedoiro da Areosa, zona do concello de Cerceda onde actualmente Sogama verte os residuos de toda Galiza. “O vertedoiro da Areosa está ao límite da súa capacidade e o novo vertedoiro que pretende construír en Lesta encóntrase ao lado do da Areosa e non se contempla nin no Plan de Xestión de Residuos Urbano de Galicia nin cumpre as condicións establecidas no Plan de Xestión de Residuos Industriais de Galicia que se está a tramitar”, denuncia a veciñanza.

De ir adiante este proxecto, estariamos falando de que entre unha e outra zona, daríase lugar ao “vertedoiro de lixo máis grande de toda Europa”, aumentando asconsecuencias na agricultura, sanidade e medio ambiente da zona que xa levan anos padecéndose. Unhas consecuencias que non son só para esta comarca, xa que estamos a falar dun problema que vai máis alá como é a xestión de residuos de toda Galiza.

Recollendo as demandas da Asociación, Lídia Senra comprometeuse a “traballar desde xa” e a dar todo o seu apoio para impedir que este proxecto vaia adiante e se instale o novo vertedoiro en Lesta. Neste sentido, a eurodeputada presentará en Bruxelas diferentes preguntas á Comisión Europea denunciando a situación e continuará en diálogo permanente coas persoas afectadas para establecer novas liñas de actuación a defender na Eurocámara.

A xuízo de Lídia Senra, a solución non pasa só por impedir que este novo vertedoiro se instale en Lesta, senón por debater, facer forza e mudar o actual modelo que representa Sogama, realizando unha aposta decidida pola reciclaxe e a redución de lixo. Na visita realizada ao actual vertedoiro, Lídia Senra comprobou como directamente chegaban camións de Sogama e descargaban todo o lixo na Areosa, sen tratamento previo nin selección de ningún tipo. “Esta é a verdadeira Sogama, non a que a Xunta nos di que é”, zanxou Lídia Senra.

Rubens Rocha

Fotos Vertedoiro de Sogama

O hotel da Illa Pancha chega ao Parlamento Europeo por posibles irregularidades en conservación da natureza

 

Lídia Senra denuncia en Bruxelas a través dunha pregunta por escrito á CE o proxecto de converter o faro en hotel de luxo de dúas habitacións 

A eurodeputada ve indicios máis que fundados de que a explotación turística privada desta zona de Ribadeo danará a contorna ambiental 

O proxecto de construción dun hotel de luxo no actual faro de Illa Pancha (Ribadeo) ven de ser levado ao Parlamento Europeo por Lídia Senra, eurodeputada de Alternativa Galega de Esquerda en Europa (AGEe), integrada no Grupo Confederal da Esquerda Unitaria Europea/Esquerda Verde Nórdica (GUE/NGL), por posibles irregularidades en canto ao posible cumprimento das esixencias da Rede Natura 2000 e de normativas en materia de conservación da natureza. Senra rexistrou esta semana en Bruxelas unha pregunta por escrito dirixida á Comisión Europea (CE), atendendo as reivindicacións do colectivo “Polo noso Faro”, asociación que leva tempo amosando a súa posición contraria a este proxecto e que xa ten presentada pola súa banda unha petición tanto ao Valedor do Pobo de Galicia e ante o Defensor del Pueblo do Estado Español  pedindo que faciliten os expedientes completos deste proxecto e se emitan informes sobre os aspectos medioambientais aos que afectaría e viabilidade económica do mesmo.

A pregunta que agora AGEe lle remitiu á CE fai fincapé en que en maio de 2015 o Goberno do Estado Español aprobou a autorización para uso  hoteleiro das instalacións do Faro de Illa Pancha a pesar de que esta pequena illa de Ribadeo que mide 1,1 hectáreas está situada nunha zona pechada ao público, catalogada como Zona 2, Área de Conservación, dentro do Plan Director da Rede Natura 2000, zonas que a priori non están autorizadas para uso turístico.

Lídia Senra recolle na súa pregunta á CE e segundo informacións de “Polo noso Faro”, que a adxudicación da concesión de explotación privada empresarial nin sequera foi sometida no seu día a concurso público, como si que o foron, por exemplo, outros faros convertidos en hoteis como o de Sevilla, Cádiz ou Marbella.

O proxecto que está en marcha contempla converter o faro da Illa Pancha, construído en 1857, nun hotel de luxo no que tan so collerían, pola limitación do espazo, dúas habitacións. O plan tamén inclúe construír unha cafetería e aparcamento, fosa séptica, erguer vinte carteis e acondicionar con luces nocturnas a zona, o que, é evidente que afectará á protección medioambiental e paisaxística desta contorna.

Ante esta situación, Lídia Senra pregúntalle á CE se considera que esta transformación do faro en hotel respecta as disposicións da Directiva 92/43/CEE e tamén que medidas pensa tomar para velar porque se respecte a protección ambiental e paisaxística deste lugar e a conservación do hábitat natural da Illa Pancha, máxime tendo en conta que estamos ante un proxecto que non está motivado por razóns imperiosas de interese público de primeira orde, senón que está movido por intereses privados de rendibilidade económica dubidosa tendo en conta que só serán dúas as habitacións coas que contará o aloxamento.

Rubens Rocha

Foto do Faro

Lídia Senra: Demandamos unha política agraria pública europea que priorice os mercados internos

Lídia Senra lamenta que a UE non estea disposta a traballar para evitar a volatilidade dos prezos e garantir rendas dignas a labregas e labregos. 

A eurodeputada de AGEe pide retirar da Política de Competencia toda norma que supoña dificultar ou impedir a negociación colectiva.

Lídia Senra, eurodeputada de Alternativa Galega de Esquerda en Europa (AGEe), integrada no Grupo Confederal da Esquerda Unitaria Europea/Esquerda Verde Nórdica (GUE/NGL), reclamou este martes, na reunión da Comisión de Agricultura e Desenvolvemento Rural do Parlamento Europeo, “unha política agraria publica europea que priorice o mercado interno e que regule as producións e os mercados para poñer fin á vulnerabilidade á que están sometidas as labregas e labregos, tanto da Unión Europea (UE) como do resto do mundo”. Lídia Senra interviu o martes pola tarde en Bruxelas no debate na Comisión sobre “Instrumentos da PAC (Política Agraria Común) destinados a reducir a volatilidade dos prezos nos mercados agrícolas”, defendendo que “para nós, reducir a volatilidade dos prezos é unha cuestión de vontade política” e acusando tanto á Comisión Europea como ao Consello Europeo e á maioría do Parlamento Europeo de estar “empeñadas” en “deixar todo en mans dos mercados e en priorizar a exportación baixo a consigna de que Europa  ten que alimentar ao mundo”.

A membro de AGEe tachou de “cansino e desolador” o feito de que na Comisión de Agricultura se estea falando “permanentemente” de instrumentos para xestionar a crise e reducir a volatilidade de prezos, “sen resultado ningún”. “Levamos todo o que vai de lexislatura –dous anos- falando disto e a crise continúa, o que constata que os instrumentos que a Comisión vai poñendo en marcha e que a maioría conservadora e socialista deste Parlamento avalan, fracasan un tras outro”, denunciou, para lamentar que “esta maioría non estea disposta a traballar en propostas que cambien radicalmente o contexto: é dicir, políticas para evitar precisamente a volatilidade nos prezos e a crise”.

Neste sentido, AGEe presentou varias emendas ao informe que se debatía, todas elas propostas para facer ese “cambio radical que precisamos para manter a produción agrícola nas mans das labregas e dos labregos e continuar xerando emprego directo e indirecto na agricultura e garantir prezos que cubran os costes de produción e remuneren o traballo”.

Posteriormente a este debate, Lídia Senra tamén interviu de forma contundente este martes pola tarde na mesma Comisión de Agricultura e Desenvolvemento Rural no punto no que se abordaba o “Informe Anual sobre a Política de Competencia da UE”. “As normas de competencia da UE son un instrumento para favorecer a gran distribución”, alertou, explicando que “impiden que mediante a negociación colectiva haxa acordos para un prezo mínimo que garanta unha renda digna para os labregos e as labregas” e deste xeito, denunciou, “a gran distribución e as empresas logran competir nos mercados á costa de manter prezos miserentos, arruinando ás labregas e labregos de todo o mundo”.

Senra aproveitou a súa quenda de palabra para poñer énfase na precarización das labregas e dos labregos e tamén dos e das asalariadas agrícolas. “Cada pouco vemos informes das condicións de explotación que viven, traballando arreo, poñendo en risco a súa saúde, infravivindo”, exclamou a eurodeputada galega.

Por estes motivos, a membro de AGEe pediulle á Comisión este martes que retirara da Política de Competencia “toda norma que supoña dificultar ou impedir a negociación colectiva”, e reclamou que “se lle devolva ás organizacións agrarias o seu papel para negociar prezos” e se “deixen de promover novas organizacións de produtores á medida”. Tamén esixiu que se retire de forma definitiva a prohibición de establecer prezos mínimos.

Rubens Rocha

Lídia Senra esixe á CE non volver chantaxear máis a ningún pobo cos Fondos Estruturais e de Investimento

Reclama ás institucións europeas priorizar a loita contra o desemprego, a pobreza e a exclusión social, non a imposición de políticas de axuste

Lídia Senra, eurodeputada de Alternativa Galega de Esquerda en Europa (AGEe), integrada no Grupo Confederal da Esquerda Unitaria Europea/Esquerda Verde Nórdica (GUE/NGL), interviu este martes pola mañá en Bruxelas na que foi a primeira reunión da Comisión de Agricultura e Desenvolvemento Rural do Parlamento Europeo despois das vacacións do verán. Senra pediu quenda de palabra para, no debate sobre “Investir en crecemento e emprego. Maximizar a contribución dos Fondos Estruturais e de Investimento Europeo”, lanzar un chamamento antes de que case comezase o debate. “Estou de acordo en que este é un debate moi importante que hai que dar e no que nós por suposto tamén imos aportar na medida das nosas posibilidades”, dixo, “pero antes de nada gustaría propoñer que un dos primeiros puntos que deberiamos incluír neste debate é que baixo ningún concepto a comisión poida usar os Fondos Estruturais e de Investimento como chantaxe aos Estados”.

A eurodeputada galega fixo mención na súa intervención en Bruxelas á situación vivida un mes, cando “coñecemos que a Comisión Europea ameaza a Portugal e ao Estado español con suspender os Fondos de Investimento e Estruturais se estes Estados non cumpren cos obxectivos impostos de axuste orzamentario e sen ter en absoluto ningunha consideración sobre cal é a situación de crise que os nosos pobos están atravesando e como está a impactar a crise no desemprego, no medio rural, no aumento da pobreza e da exclusión social”, defendeu. Ante esta situación, Lídia Senra fixo un “chamamento” a todas as eurodeputadas e eurodeputados para que “teñamos a capacidade e a valentía de dicirlle á Comisión que non xogue, que non ameace e que non chantaxee aos pobos de Europa”.

Rubens Rocha

Esiximos o dereito a decidir como pobo galego sobre o CETA e opoñémonos á súa aplicación provisional

• Lídia Senra e Antón Sánchez advertiron en rolda de prensa na mañá do venres 8 das perigosas repercusións que tería a aprobación do CETA
• Ábrese un calendario no que dende a cidadanía e as organizacións sociais cómpre presionar aos Estados para parar o acordo UE-Canadá

Compostela, 08 de Xullo 2016. A eurodeputada de Alternativa Galega de Esquerda en Europa (AGEe), Lídia Senra, e o coordinador nacional de Anova e vicevoceiro de AGE no Parlamento Galego, Antón Sánchez, ofreceron na  mañá de hoxe unha rolda de prensa no Parlamento Galego para abordar a repercusión que unha aprobación definitiva do CETA (Comprehensive Economic and Trade Agreement/Tratado de libre comercio entre a Unión Europea e Canadá) conlevaría para Galiza.

Renunciando en parte á pretensión inicial da Comisión Europea (CE) de que este negocio de liberalización comercial entre a UE e Canadá entrase en vigor contando tan só ca aprobación do Consello e o Parlamento Europeo, a Comisaria de Comercio, Cecilia Malmström anunciou este martes 5 de xullo que o texto do mesmo pasará a votación nos Estados membro.

Esta “adecuación” da CE ás circunstancias, responde ás protestas levadas adiante dende as organizacións sociais, políticas e colectivos de xuristas europeos que esixían que o CETA fora considerado un tratado mixto, ao tratarse dun texto que obriga á modificación de importantes leis estatais.

Sen embargo, como denunciou hoxe a eurodeputada galega, “non podemos afirmar que se estea a respectar o procedemento codecisorio do acordo mixto cando pretenden aprobalo primeiro a través do Parlamento Europeo e outorgarlle unha vixencia provisional previa ao pronunciamento dos Estados. Isto é unha tomadura de pelo á democracia, unha estratexia argallada pola Comisión para gañar algo de tempo co seguir avanzando no seu plan de neoliberalización comercial.”

O calendario previsto para levar adiante este proceso de ratificación comezará o vindeiro 22 de setembro no Consello informal de Ministras/os de Comercio que vai ter lugar en Bratislava. Seguidamente, o 18 de outubro o Consello deberá valorar autorizar a sinatura do acordo e, no caso de pronunciarse positivamente, o 27 de outubro os xefes/as de Estado asinaríano. O seguinte paso sería a ratificación por parte do Parlamento Europeo, previsíbelmente no pleno de febreiro de 2017.

“Ábrese agora unha batalla importante que dar a nivel social”, salientou hoxe Lídia Senra.  Cómpre acadar que os Gobernos se opoñan ao CETA na reunión do Consello o 22 de setembro e conseguir que as eurodeputadas/os manifesten unha opinión contraria a este tratado no caso de que chegue ao Parlamento Europeo -para o que esta mesma semana foi posta en marcha a campaña CETA Check dende as organizacións sociais-, apostando polo sometemento a votación en cada un dos Estados membros.

Aliás, para Senra “Galiza, como nación sen Estado dentro do contexto español, ten que ter dereito a decidir sobre o CETA ou calquera outro tratado de libre comercio a través do seu Parlamento ou ben a través dun referendo ao pobo galego”. Esta é unha situación que se dá xa en Estados coma o belga, onde se algunha das súas rexións manifesta oposición a este tipo de negocios de liberalización comercial Bélxica vese na obriga de respectala. “Se hai que modificar algunha estrutura ou lexislación para que isto sexa posíbel, que se faga”, reclamou a eurodeputada de AGEe.

Negociado dende o ano 2009 até o ano 2014 con total opacidade, “o CETA (UE-Canadá) é considerado un cabalo de Troya que facilitaría a entrada ao TTIP (UE-EEUU)”, lembrou Senra,  a día de hoxe en pleno proceso de negociación –a 14ª ronda do TTIP terá lugar o vindeiro mércores 13 de xullo en Bruxelas– no medio dun clima de fortísima contestación social.

O CETA, ao igual que o TTIP, é un tratado “pensado para darlle todo o poder ás corporacións transnacionais por riba das lexislacións, indo totalmente en contra da soberanía dos pobos”, reiterou. Así, ao igual que o TTIP co ISDS[1], o CETA incorpora o ICS, un mecanismo a través do cal unha empresa pode demandar a un Estado por aquel lucro cesante que entenda deixe de gañar debido á oposición dun Goberno[2].

A nivel galego, o recoñecemento deste poder ás empresas transnacionais “tería implicado a posibilidade de que a empresa mineira canadense Edgewater puidera demandar á Xunta de Galicia por ter paralizado a mina de Corcoesto en resposta á demanda social”, lembrou a eurodeputada.

Canda o ICS e os tribunais externos privados construídos ad hoc para estes litixios, o CETA inclúe tamén a posibilidade de que empresas públicas europeas podan ser mercadas por empresas privadas canadenses e viceversa. Asemade, o texto do tratado alberga a denominada Cláusula Trinquete, que faría practicamente imposíbel que un servizo puidera ser remunicipalizado.

A nivel do sector agroalimentario, o CETA e o TTIP poñen en entredito o recoñecemento de estándares de calidade, o que na práctica suporía, por exemplo, que no mercado europeo teríamos carne producida con hormonas permitidas en Canadá e os EEUU pero non na UE, así como unha apertura sen precedentes aos alimentos transxénicos.

Aliás, como ten respostado a Comisión Europea a preguntas rexistradas por Alternativa Galega de Esquerda en Europa, está prevista aapertura dun continxente arancelario de carne de vacún así como un incremento da vulnerabilidade das Denominacións de Orixe e as Indicacións Xeográficas Protexidas. Dentro da listaxe de 145 DO´s e IXP´s protexidas dentro da negociación do CETA, ningunha delas é galega, xa que no seu momento nin o Goberno estatal nin o galego fixeron por protexelas.

“Estamos ante un tratado extremadamente perigoso para a cidadanía de ámbalas dúas partes. Dende o pobo galego non podemos deixalo pasar”, concluíu a eurodeputada de AGEe alentando a esixir que “calquera negocio que se acorde sexa en base a garantir os dereitos das persoas e non os negocios das multinacionais, como está a pasar”.

 

[1] Para máis información consultar artigo El maquillaje del TTIP: del ISDS al ICS e/ou publicación Lucha contra el TTIP, el CETA y el ISDS: lecciones de Canadá .

[2]Entre os casos máis recentes están a demanda interposta pola empresa TransCanadá contra o Goberno dos EEUU por non ter autorizado a construción do oleoducto Keystone XL. Entre os exemplos máis controvertidos por ir claramente contra a saúde pública e por estar considerado un caso co que as multinacionais pretendían “mandar un recado” aos países que non acaten as súas normas, destacan o litixio da tabacaleraPhilip Morris contra o goberno de Uruguay por implantar medidas restritivas co consumo de tabaco.

ை A telaraña de contactos que se tece cada ano en Davos

Foto economiahoy.mx

A pesar da aglomeración, o tráfico e os astronómicos prezos, ano tras ano aumenta a participación de xente no Foro Económico Mundial.

En condicións normais, Davos é unha poboación tranquila, cuxa paz é só perturbada a medias polo arribo dos esquiadores, que chegan atraídos polas pistas veciñas a este punto dos Alpes suízos.

Con todo, a calma termina durante os cinco días de duración do Foro Económico Mundial que ten lugar todos os anos pola mesma época.

A razón principal é que a infraestrutura é insuficiente para acomodar a tanto visitante, algúns dos cales ven obrigados a pernoitar a máis dunha hora por terra ante a falta de habitacións. Aínda que cada vez hai máis hoteis, parece ser maior a capacidade do evento para convocar xente que non ten problema en pagar tarifas que carecen de toda lóxica, tanto para aloxarse como para comer nun restaurante.

As cifras son elocuentes. Unha ensalada césar e unha gasosa custan 60 francos suízos (máis de 200.000 pesos) nun sitio elegante, mentres que o prezo dun cuarto nun albergue modesto pode superar os 500 dólares a noite, cun mínimo esixido de cinco noites, pois a organización impón esa condición.

Aínda así, xente é o que sobra. E é que á parte dos preto de 3.000 delegados están os miles de persoas que chegan como forza de apoio, comezando polos choferes que levan aos capitáns do sector privado dun lado a outro en Audis e Mercedes de sobria cor negra.

O anterior para non falar das caravanas de mandatarios ou de altos funcionarios, algúns dos cales pasan con decenas de escoltas, como o Primeiro Ministro de Israel. O secretario de Estado dos Estados Unidos, John Kerry, foi máis discreto en cantidade de xente, pero chegou cunha Chevrolet Suburban blindada con placas de Washington.

Todo o anterior fai que o tráfico sexa imposible e que a xente prefira facer certos traxectos a pé, sobre todo se non lle importan a neve, o xeo ou a temperatura, que alcanzou os 24 graos baixo cero na noite do martes.

E a actividade non termina cando se oculta o sol. Apenas conclúen as conferencias empezan decenas de cócteles e ceas en forma simultánea. Estes súmanse a almorzos de traballo e xantares, polo cal as xornadas comezan temperán e acábanse tarde.

Pero máis aló desas particularidades, os asistentes volven a Davos unha e outra vez. O motivo central é o contacto persoal con xentes das máis diversas nacionalidades e as máis altas posicións, algo que resulta moi eficiente para quen desexe ampliar as súas redes de contactos e buscar oportunidades de negocio.

Unha demostración do público que vén ao Foro Económico Mundial e aproveita para mesturarse tivo lugar onte, durante o xantar ofrecido por Lally Graham Weymouth, en representación do diario The Washington Post.

Nas instalacións do hotel Seehof foi ofrecido un menú que incluíu mozzarella de búfala e tomates San Marzzano como entrada, mentres que o prato forte compúxose de medallones de salmón en salsa de azafrán, arroz e vexetais.

Entre os invitados, entre outros, estaban o banqueiro Jamie Dimon de JP Morgan; o presidente de Ruanda, Paul Kagame; o xornalista Martin Wolf; o presidente do Banco Interamericano, Luís Alberto Moreno, ou o secretario de Defensa de Estados Unidos, Ashton Carter.

Varios fixeron formulacións sobre política norteamericana ou con respecto ao Medio Oriente e China, e moitos máis dialogaron nas súas respectivas mesas e intercambiaron cartóns.

Así a telaraña que todos os anos técese en Davos fíxose aínda máis grande.

‘BCE TEN FERRAMENTAS PARA ALENTAR ECONOMÍA DE ZONA EURO’

O presidente do Banco Central Europeo (BCE), Mario Draghi, dixo onte que o banco conta con numerosos instrumentos á súa disposición para axudar a apontoar a magra inflación da zona euro e que está resolto a actuar.

Os seus comentarios no Foro Económico Mundial de Davos danse un día despois de que o BCE sorprendeu aos mercados ao suxerir que está listo para aplicar máis alivios monetarios á economía da área euro na súa próxima reunión, prevista para marzo.

A brusca caída dos prezos do cru, a desaceleración en China e as turbulencias dos mercados financeiros han xerado incerteza sobre a recuperación económica de Europa e a capacidade do BCE de levar a inflación ata a súa meta próxima ao dous por cento. “Temos gran cantidade de instrumentos (…) e sobre todo temos a determinación e a vontade e a capacidade do Consello de Goberno de actuar e despregar estes instrumentos”, dixo Draghi en Davos.

En declaracións noutro panel en Davos, Benoit Coeure, colega de Draghi no consello do BCE, defendeu as políticas e a estratexia de comunicación do banco central contra as críticas do expresidente do Bundesbank, Axel Weber, quen agora dirixe o banco suízo UBS.

Coeure dixo que o programa de alivio cuantitativo do BCE estaba a dar resultados, destacando “a enorme melloría” nos mercados de capitais da zona euro e o que chamou unha redución de 80 puntos básicos na media dos custos de endebedamento para as compañías desde que se lanzou o esquema.

Weber, quen renunciou á presidencia do Bundesbank en protesta ao máis modesto programa de compra de bonos do antecesor de Draghi, Jean-Claude Trichet, respondeu: “Entendemos que non habería límites ao que o BCE quere facer, pero hai un límite moi claro ao que pode lograr”.

Draghi dixo o xoves, despois do anuncio de que o BCE deixou sen cambios as súas taxas de interese, que é posible que se implementen máis alivios monetarios en marzo, e afirmou que houbo unanimidade entre os membros do consello que fixa a política monetaria para a zona euro para actuar.

Consultado polo esborralle que os mercados financeiros sofren desde inicio do ano, Draghi describiu o asunto como “vibracións e xiros” das bolsas e dixo que era prematuro determinar se estes afectaran o panorama da economía global.

Rubens Rocha

ை Reino Unido cobraría a empresas por contratar a estranxeiros

Pagarían unha taxa de 1.300 euros por cada traballador que cualificado que contraten en países externos á Unión Europea (UE).

O Comité Consultivo instou ademais o Executivo a aumentar o salario mínimo que permite a un traballador non comunitario obter un visado para entrar ao Reino Unido, das actuais 20.800 libras anuais (27.000 euros) a 30.000 libras (39.000 euros).

Segundo o comité, dependente do ministerio de Interior e que asesora ao Goberno do primeiro ministro, David Cameron, en materia de inmigración, a taxa proposta permitirían recadar 250 millóns de libras ao ano (325 millóns de euros) que se poderían destinar a fomentar a contratación de traballadores británicos.

«Elevar o custo da contratación de inmigrantes cualificados e a introdución dunha taxa debería conducir a un maior investimento en traballadores británicos e a reducir o uso de man de obra inmigrante», dixo nun comunicado o presidente do comité, David Metcalf.

O MAC insta ademais o Goberno a endurecer as normas que permiten ás compañías multinacionais obter visados para os traballadores que son trasladados ao Reino Unido.

O documento publicado hoxe revela ademais que as persoas contratadas en países non comunitarios para traballar no Reino Unido cobran menos que os seus colegas británicos.

Os médicos e enfermeiras que recibiron un visado para traballar nas illas británicas cobran unhas 6.000 libras menos ao ano (7.800 millóns de euros), mentres que os profesores nesa situación perciben 2.000 libras menos (2.600 euros).

Rubens Rocha