Vigo 1987 «Case matamos os Reis Magos»

Retomo a sección do meu blogue «Vigo Flashback», esta entrada estas inspirada grazas ao programa da cadea SER «#LaVidaModerna» que emitiu o pasado 12 xaneiro de este mesmo ano un programa homenaxeando a cabalgata de reis do 1987 de Vigo, cabalgata que case lle custa a vida aos Reis Magos de oriente.

O curioso de todo isto foi ver un titular no que se basearon nese programa de radio da cadea SER, é o titular do artigo escrito por «Eduardo Rolland» decía «Case matamos os Reis Magos» e no subtitulo poñía «A cabalgata de 1987 foi a máis disparatada cos Magos naufragando nun globo na ría«.

Paso a copiar e pegar o artigo ao completo publicado na «Voz de Galicia» o 9 de xaneiro de 2017

Cúmprense 30 anos do día en que case matamos os Reis Magos. Porque o 5 de xaneiro de 1987 Vigo estivo a piques de liquidar ás súas Maxestades de Oriente. E cometer o crime, ademais, diante de miles de nenos, atónitos en plena cabalgata, crendo que Melchor, Gaspar e Baltasar estaban a afogarse no medio da ría nos seus fociños.

A idea xurdiu en 1987 durante a alcaldía de Manoel Soto, que acababa de triunfar coa iniciativa Madrid escríbese con V de Vigo. Só tres meses antes, en setembro, chegaba á cidade un tren cargado de modernos entre os que se contaban Alaska, Carlos Berlanga, Ana Curra, Alberto García Alix ou Fabio Macnamara quen, na festa de clausura daquela apoteose da movida, lanzou un botellazo a unha colega, que terminou no Hospital Xeral con tres puntos de sutura na cabeza. A anécdota dá unha idea do ton de tan magno encontro.

Madrid con V de Vigo tivera unha gran repercusión mediática. E, talvez por iso, no Concello estaban lanzados. Así que, para a cabalgata do 5 de xaneiro, pareceulles unha gran idea traer aos Reis Magos en globo sobre a ría de Vigo.

Melchor e Gaspar eran aquel ano os actores Manquiña e Morris. Baltasar, un amigo. Á hora sinalada, vestidos coas súas barbas, coroas e roupaxes, os nosos heroes subíronse ao aeróstato e despegaron. Os nenos de Vigo foran convocados na chaira do Náutico, onde debían aterrar As súas Maxestades. Pero o tempo aquel día era moi malo. Así que, cando se atopaban no medio da ría, levantouse un vento enorme e o globo zozobró. O aparello precipitouse ao mar, cos magos de Oriente a bordo.

Vendo a catástrofe, os miles de nenos que se apiñaban en As Avenidas comezaron a chorar, convencidos de que os Reis Magos habían perecido afogados nos seus fociños. «Os reis morréronse!», xemían aqueles infantes, hoxe roldando a corentena.

Os pais tampouco sabían moi ben que explicación dar, porque a realidade é que As súas Maxestades de Oriente estiveron a piques de morrer. O actor Morris lembra hoxe que, con aquelas túnicas, turbantes, plumas e bixuterías, apenas podían nadar. Manquiña, tras desprenderse da súa barba, logrou agarrarse á barquilla do aeróstato.

A cousa púxose moi fea. Ata o punto de que tivo que saír o Remolcanosa 5 a rescatar aos Reis Magos. Unha vez en terra, xunto ao piloto do globo, na chaira do Náutico foron aplaudidos polo xentío, nenos incluídos. Aínda que xa non levaban nin barbas, nin coroas, nin túnicas. «Os reis meigos están vivos!», exclamaban os nenos sorbéndose as bágoas e os mocos.

A cabalgata que seguiu a todo aquilo foi tamén apoteósica. Ao bordo da hipotermia tras permanecer no mar durante longo tempo, os Reis Magos tomáronse unhas copas para combater o frío. Tanto Morris como Manquiña lembran que pasaron do susto para ir cunha alegría bastante importante. De feito, Baltasar seguiu bebendo no seu mesma carroza e fumando cigarros á vez que tiraba caramelazos aos nenos. Algún, despois do desgusto, levou de propina un croque.

Agora cúmprense 30 anos da cabalgata de reis máis surrealista da historia. Foi o 5 de xaneiro de 1987, o día en que en Vigo estivemos a piques de matar os Reis Magos, FIN DO ARTIGO.

Acontinuación poderedes disfrutar do programa homenaxeando aquel suceso da Detroit Viguesa ao completo, este ano esta sección chamada «Vigo Flashback» vai a ter moitos contidos agardando que canda un deles vos guste tanto como me gusta a min facer este blogue.

Rubens Rocha [@IlCanallaRubens]

ை Vigo flashback: A Urbanización do Ofimático

Estimados lectores e estimadas lectoras deste blogue no día de hoxe veño escribir sobre outro proxecto da cidade da Detroit Viguesa tal como chamo eu a Vigo, proxecto nunca se chegou a realizar xa que é do que se trata esta sección chamada Vigo flashback, desta vez e o proxecto da A URBANIZACIÓN DO OFIMÁTICO.

Foi exposto hai 20 anos como un polígono de oficinas e residencial promovido desde a Xunta pero nunca se chegou a poñer en marcha, aínda que se presentaron varias maquetas sendo conselleiro o xa falecido José Cuiña.

O día 18 de xullo de 2013 Abel Ramón Caballero recibiu á xunta directiva da asociación de propietarios do ámbito con ordenación detallada do PXOM, denominada A-4-37 Ofimático (preto da Avenida de Madrid) para coñecer de preto o estado desta tramitación.

Os propietarios, acompañados polos os seus asesores legais e técnicos, explicaron ao rexedor que no transcurso desa semana presentarían as bases e estatutos para avanzar na constitución da xunta de compensación e poñer en marcha esa peza da cidade, que tiña unha extensión de máis de 250.000 metros cadrados para usos residenciais e terciarios e que abarcaría a máis de 80 parcelas.

Pola parte, Caballero puxo a disposición da asociación toda a colaboración material e persoal que precisaron para conseguir a mellor xestión deste importante ámbito para a cidade. O ámbito era a zona da Avenida de Madrid preto da Estación de Autobuses, a parte traseira de Martínez Garrido e a rúa Gandarón.

A tramitación dos documentos de xestión foron en durante as semanas do recibimento da xunta directiva da asociación a que permitira a formalización da fase de organización na que se expuña poder formular en breve prazo o proxecto de repartición de cargas e beneficios entre os propietarios.

O Plan Xeral deseñaba nesa zona unha urbanización residencial cunha torre de mesmo 20 plantas na fachada cara á avenida de Madrid se destinaria a oficinas e prevíase tamén dentro do ámbito un centro comercial e un máximo de sete alturas no resto do perímetro, unha ampla zona de oficinas. Tamén prevía un mínimo de 60.000 metros cadrados de ESPAZOS VERDES, 20.200 para equipamentos públicos, ademais de establecía unha previsión mínima de 1.409 prazas de parking.

No 2015 concretamente o 11 de febreiro o Concello de Vigo reaxustaba a «macrourbanización» aínda que a priori os cambios non serian de alcance.

A concelleira de Urbanismo, Carmela Silva, ordeno por aquel entón a iniciar a modificación do PXOM no ámbito tras unha sentenza firme do Tribunal Supremo na que obrigaba a excluír un terreo da empresa Comercial de Inmobles Las Eiras S.L. ao fallar os xuíces que o chan debe recibir outra cualificación como reclamaba esta mercantil.

O TSXG fallaba a favor da empresa demandante no ámbito de Ofimático en xullo de 2012, e o Concello apelou no Supremo por aquel entón, que avalou o fallo da instancia galega. A urbanización era unha das prioritarias no PXOM e o seu desenvolvemento estaba previsto para o primeiro cuadrienio de vixencia (2008-2012), pero aínda non botou a andar nin se volveu falar, pola crise inmobiliaria se paralizaba esta macrourbanización.

Os donos de leiras a día de hoxe día 6 de marzo de 2016 queren impulsala sumaron propietarios nos últimos e afirman que xa contan co terreo necesario para arrincar.

Os custos de urbanizar o ámbito, incluídas as indemnizacións, estaban fixados na memoria da ordenación detallada en 67 millóns de euros.

As vivendas construiríanse en distintas tipoloxías, desde unifamiliares ata edificacións de tres a sete plantas. Na ficha constaba unha reserva do 46% da edificabilidade residencial para VIVENDA PROTEXIDA. A torre de oficinas era un dos seus principais trazos do proxecto, así como o parque e a praza pública que se instalaría no acceso.

Un grupo de donos de parcelas leva anos impulsando a urbanización, e para iso necesitaban sumar máis do 50% do chan. Os representantes do colectivo, que xa alcanza un centenar de propietarios, entregaron por aquel entón no 2015 a documentación na Xerencia para acreditar que dispoñen da superficie necesaria e confiaban en que se puidesen iniciar a xestión paralelamente á modificación do PXOM.

O ámbito tiña a ordenación detallada no plan, con distribución de espazos e edificacións, o que supoñía un importante adianto na tramitación o pasado ano. «Esperamos avanzar mentres se cambia o Plan. A sentenza non debía ter maior incidencia porque ocupa un espazo destinado a zona verde», sinalaban o 2015 concretamente o 11 de febreiro desde Adrum Consultores, que asesoraba xuridicamente aos propietarios, mentres a enxeñería Pettra ocupábase do apoio técnico. Fontes da Xerencia sinalaban a mesma semana, pola súa banda, que o alcance dos cambios determinaríase cando se desenvolvese a modificación puntual do Plan, aínda que en principio non serian substanciais.

O cambio do ámbito obedecía aos mesmos motivos que o levaron a cabo polo Concello na Seara, San Roque (desde a parte traseira de Pizarro (Barrio de Ribadavia) ata Couto de San Honorato) e unha peza de O Calvario. Afectados por estes plans gañaron nos tribunais os recursos nos que defendían que o seu chan reunía a condición de urbano consolidado, o que obrigaba a deixalos fóra das urbanizacións.

Fontes o Faro de Vigo e Atlántico Diario.
Rubens Rocha

ை Vigo flashback: Proxecto Praza dos cabalos (praza España)

En agosto do ano 2008 informábase que se asinaba o convenio para desenvolver a nova praza de España de Vigo. Segundo cito o alcalde Abel Caballero que permitía «infraestruturas e dotacións moi demandadas».

O ámbito máis «emblemático» da Detroit Viguesa, a xerencia de urbanismo formulaba que o plan xeral de urbanismo, o de Praza de España, comezaría a construírse de modo efectivo naquel entón na próxima primavera ou sexa no 2009.

O alcalde, Abel Caballero, e os promotores, liderados pola empresa Bruesa, asinaron en agosto de 2008 o convenio que posibilita a súa realización minorando un 30% as plusvalías previstas no anterior plan. Os promotores terían que construír súa costa unha complexa rede de túneles para canalizar o groso do tráfico da que é a principal entrada á cidade e, ademais, asumir un 21% de vivenda protexida sobre un total duns 400 pisos.

Segundo o alcalde vigués naquel entón, xa había unha vintena de convenios asinados para iniciar as obras. Ata 2013 o plan xeral previña a construción dunhas 50.000 vivendas, aínda que pola crise e a incerteza que sofre o sector, a actividade se centraría preferentemente nas de protección pública (un 43% no desenvolvemento completo do plan).

Á súa vez naquel entón, comezaríase un extraordinario despregamento para a creación, nos próximos catro anos, de 2,3 millóns de metros de chan industrial, infraestruturas como a Rolda, que cruzaría a cidade, ou os accesos do AVE, e dotacións de vella urxencia como un macro hospital ou as cidades do Mar, Xustiza e Deporte.

El pase de diapositivas requiere JavaScript.

O 27 de setembro 2012 «La voz de galicia informou que o negociador do maior proxecto urbanístico de Vigo, este da praza da praza dos Cabalos é imputado por suborno e tráfico de influencias no marco da operación Pokémon.

Os indicios polo cal foi imputado apuntarían a diversas operacións nas que a marxe das supostas gratificacións superarían o 10% do custo dos proxectos, e nalgúns casos o suborno achegaríase mesmo a un 20%, segundo sinalan os testemuños consultados na operación xudicial.

O 28 de setembro de 2012 é posto en liberdade tras ser imputado polos delitos de suborno e tráfico de influencias e quedar sometido á obriga de comparecer ante os xulgados cando sexa requirido, liderara as negociacións coa alcaldía de Vigo para levar a cabo a que o rexedor, Abel Caballero, definiu naquel entón como «o meu proxecto estrela» e «a mostra do éxito do Plan Xeral» da cidade, documento que aprobou o socialista no pasado mandato co apoio dos edís do BNG.

O proxecto negociado por Manuel Álvarez co goberno de Caballero estaba deseñado para cambiar por completo a praza de España deVigo e levantar nela catro torres de edificios de ata 18 alturas con 480 vivendas en total, un centro comercial, un aparcadoiro subterráneo de 600 prazas e unha superficie pública de preto de 19.000 metros cadrados, ademais de tres pasos subterráneos. O ámbito urbanístico superaba os 38.000 metros cadrados e requiriría un investimento próximo aos 200 millóns de euros.

Aínda que o propio Álvarez Martínez chegou a aseguro que unhas 500 persoas xa se interesaran polas vivendas e daba a 200 deles como seguros compradores, o proxecto estrela do novo Plan Xeral da cidade non chegou a arrancar a causa da delicada situación financeira de Bruesa, que debeu ata 28 millóns de euros a entidades financeiras antes de entrar en concurso de acredores.

O proxecto, que nacera con no Plan Xeral deseñado inicialmente durante o mandato do nacionalista Lois Pérez Castrillo, e continuouse durante o de Corina Porro, culminouse coa aprobación definitiva do documento urbanístico con Abel Caballero, quen chegou a asegurar que no caso da promoción de praza de España as plusvalías dos promotores se reduciran nun 30%, o que, segundo el, evidenciaba o carácter máis especulativo do plan que herdara de mans do PP.

Fontes do sector da construción de Vigo indicaron naquel entón que Manuel Álvarez, o último dos imputados naquel entón na operación Pokémon contra a corrupción,» retomara a súa actividade promotora por libre tras a crise financeira de Bruesa, que deixou no tinteiro a promoción que lle ocupou ao longo dos últimos anos, e que case con toda probabilidade non verá a luz, cando a súa culminación estaba prevista para o ano 2014 e xa estamos no 2015.

Rubens Rocha [@IlCanallaRubens]

ை Vigo flashback: Proxecto milla verde.

Por maio do 2014 informábase un novo proxecto para a cidade de Vigo, Abel Caballero o gobernante da torre do concello da Detroit Viguesa a conexión «verde» Travesas-Samil, un BULEVAR en que o comparo co Central Park. O BULEVAR pasaríase a chamar agora a «milla verde» que tería 1,8 quilómetros de Coia a Samil o proxecto bautizado como a MILLA VERDE o anuncio 2 meses despois do antigo chamado BULEVAR.

Este proxecto con algúns reaxustes en viais e rotondas tras aceptar en parte 23 alegacións e desestimar 9. Iniciará o procedemento expropiatorio sen descartar acordos de cesión cos donos. Terá unha anchura de 30 metros.

O proxecto da milla verde entre Coia e Samil a través da avenida de Europa está un pouco abandonado na actualidade pero naquel martes 15 xullo, en Faro de Vigo informaba que estaba máis preto de facerse realidade cinco anos despois de que o Concello o encargase ao estudo dos arquitectos Salvador Fraga, Francisco Javier García-Quijada e Manuel Portolés. O consello da Xerencia de Urbanismo aprobou o venres 18 definitivamente o Plan Especial do paseo, unha ambiciosa operación a desenvolver en cinco fases que abranguerá unha franxa de 116.450 metros cadrados e con 1,8 quilómetros de lonxitude. O documento recibiu 32 alegacións na fase de exposición pública, das que 23 teñen sido estimadas parcialmente, aínda que os reaxustes realizados non afectan á superficie do ámbito nin ás características xerais da senda, que tendria 30 metros de ancho con zonas verdes, carril bici e parques, entre outras dotacións públicas para uso dos cidadáns.

El pase de diapositivas requiere JavaScript.

A milla verde recorreria a marxe dereita en sentido descendente da avenida de Europa cara a Samil ao longo de seis ámbitos do PXOM (Cruceiro, Pertegueiras, Dunas, Tomás Paredes, Fontes Pertegueirase Millareira) onde se prevenian urbanizacións que inclúen a reserva de chan para os diferentes tramos do paseo. O Concello iniciará tras a aprobación o expediente de expropiación dos terreos, valorados en 11,7 millóns no proxecto, e estudiaria, segundo sinalaban fontes municipais, acordos cos donos, xa sexa mediante permutas ou a través de cesións da edificabilidade que lles corresponde dentro das urbanizacións previstas. O plan afecta a máis dun centenar de parcelas, catro delas con vivendas.

O proxecto formulábase a longo prazo, en cinco etapas, e a construción do paseo estaba presupostada en 7,8 millóns polo que, sumado ao valor do chan que é necesario ocupar, a operación roldaría os vinte millóns de euros.

Fundación Sales

O paseo cruza os xardíns da Fundación Sales. Os seus responsables presentaron unha alegación solicitando a exclusión dos seus terreos do ámbito do plan ao argumentar, entre outros motivos, que o proxecto divide o xardín, cun patrimonio botánico de gran riqueza, e pon en risco a súa integridade e visibilidade. Os redactores do proxecto responderon a iso dicindo que «non» hai perigo de mutilación ningunha» do espazo natural, e mesmo se deixa marxe para unha posible ampliación futura. O proxecto integraba tamén a braña da Fochanca, formado por bosque de ribeira, unha frondosa vexetación e fauna diversa.

Outro grupo de alegantes solicitaba que se demore a construción do paseo ata que exista un maior desenvolvemento urbanístico do PXOM na zona. Os arquitectos contestaban no seu informe tras estudalo que o Plan Xeral reflicte a milla verde como un «obxectivo prioritario», e en todo caso a operación se materializaría cun programa de etapas «flexible».

Os principais reaxustes refírense a viais afectados pola actuación e correccións en datos de propiedades. Os autores do plan especialhabian realizado os cambios para o efecto e proposto alternativas para situar as rotondas que se instalarían na avenida de Europa para mellorar a mobilidade e os accesos a Alcabre e Navia.
Varias das alegacións presentadas sostinieron que o proxecto vulnera as determinacións do Plan Xeral. A iso responderon os redactores que o ámbito a ocupar delimitado no proxecto coincide co do PXOM e simplemente eran necesarios axustes no viario afectado. O plan especial, inicidial neste punto, conta con todos os informes favorables, dende o visto e prace do departamento autonómico de Protección de Patrimonio Cultural ata o de Estradas do Estado e o da área de Mobilidade do Concello. A Xunta determinou polo ano 2009 que non era necesario sometelo ao procedemento de avaliación estratéxica ambiental.

A aprobación definitiva do plan chegaría dous anos despois da inicial. O proxecto naquel entón avanzaba con lentitude e era necesario cubrir todo o trámite expropiatorio ou de ocupación por acordo mutuo. Paralelamente os arquitectos presentaron o proxecto de urbanización. Aínda que as obras dixeron que empezarían no prazo aproximado dun ano na actualidade non se ve tal inicio das obras, aínda serán necesarios varios máis ata despois das municipais do 2015 se o actual alcalde revalida o seu cargo para ver se este proxecto vai poñerse en marcha, todo me indica que parece ser que se así que teriamos o Central Park Vigues segundo así o comparo o gobernante da torre do concello da cidade da Detroit Viguesa, Abel Caballero, segundo Abel Caballero dixo que se recuperaría unha ampla avenida na que agora prima o tráfico de vehículos a motor fronte ao peonil e de ciclistas.

Rubens Rocha [@IlCanallaRubens]

ை Vigo flashback: Proxecto do bulevar entre Travesas e Samill

Por maio do 2014 informábase un novo proxecto para a cidade de Vigo, Abel Caballero o gobernante da torre do concello da Detroit Viguesa fixaba en 22,5 millóns a conexión «verde» Travesas-Samil, un BULEVAR en que o comparo co Central Park. A actuación esixiría expropiacións e compensacións a un centenar de propietarios da avenida de Europa.

O departamento municipal de Urbanismo fixo o custo total da anhelada conexión permanente entre o centro urbano e a praia, isto comunícou o departamento fai xa un ano o día 5 de maio, o denominado plan especial que inclúe un paseo peonil e outros servizos para comunicar directamente Samil co centro urbano a través de 3,5 quilómetros, deles os 1,7 xa existentes Coia e os outros 1,8 quilómetros a desenvolver na avenida de Europa, cun BULEVAR de 30 metros de ancho. Segundo as contas municipais o pasado ano, faría falta un gasto de 22,5 millóns de euros, que se dividiría entre os 11,7 millóns para indemnizacións (2,28 millóns) e expropiacións (9,47) dos terreos necesarios, e outros 10,8 millóns para a urbanización.

Urbanismo remitiu de aquela xa datos sobre os pasos dados, iniciados en 2008 cun anteproxecto e que se aceleraron dende febreiro de 2012 cun estudo a fondo dos arquitectos do estudo Quijada, Portolés e Fraga. Pasado os dous últimos anos, Urbanismo de Vigo ten solicito varios informes, sobre todo a Fomento, ao afectar o ámbito da actuación con Navia, ademais de realizar a cuantificación de como se podería desenvolver o BULEVAR e cal sería o procedemento.

En total, trataríase de algo máis dun centenar de propietarios con terreos incluídos en seis urbanizacións a desenvolver entre o cruzamento da rúa Tomás Paredes con Castelao ata a avenida de Samil. A superficie contemplada alcanza os 116.473 metros cadrados pero só restan 46.785 metros do ámbito da avenida de Europa, o resto son zonas de Navia e Coia de titularidade pública. Unha vía para conseguir as parcelas sería mediante a cesión pero, como recoñecen os autores do traballo, o seu desenvolvemento «fai incerto no tempo a dispoñibilidade dos terreos necesarios». Outra posibilidade que se barallaba sería a permuta por terreos de patrimonio municipal aínda que ten algúns problemas, sendo o primeiro a determinación do aproveitamento urbanístico do propietario afectado e a indemnización. En todo caso, os autores do estudo sinalaban por aquel entón que a expropiación forzosa poderá utilizarse para executar fases completas mediante a declaración de utilidade pública e interese social, que xa se tería logrado ao considerarse implícita na aprobación do Plan Xeral de Ordenación Municipal e na consideración do devandito ámbito como sistema xeral de espazos libres e zonas protexidas da cidade. «Non obstante, na expropiación forzosa procurarase o acordo amigable para o pagamento en especie ou o recoñecemento de aproveitamentos futuros, acordo ao que se poderá chegar en calquera momento da tramitación,». «Faise preferible articular a obtención dos terreos mediante convenio urbanístico cos propietarios», engadiron os arquitectos naquel entón, que obrigaba a prever as indemnizacións en metálico ou as compensacións aos afectados mediante aproveitamentos. O informe estima 95 euros o metros o custo de urbanización en avenida de Europa e outros 25 en Castelao, xa consolidado.

Segundo a información que posúo este proxecto podería facerse realidade se nestas municipais do 2015 Abel Caballero gaña por maioría absoluta senón fose así este proxecto remataría como outros tantos nun caixón despois de custar diñeiro publico.

Rubens Rocha [@IlCanallaRubens]

ை Vigo flashback: Proxecto tren vertebrado

Cos convois aínda na estación da Florida, hai 45 anos na actualidade empezouse a conxecturar cun proxecto de convoi para unir Vigo con Baiona aproveitando a antiga liña.

Hai corenta e cinco anos, enxeñeiros da empresa «Trens Vertebrados S.A. » ultimaban os estudos económicos para a implantación dun sistema de transporte colectivo entre Vigo e Baiona tras a desaparición do chamado tranvía da costa. Aproveitábase a antiga liña, barallábase unha autoestrada de peaxe baixo as forquita e, se a cousa fraguaba, anunciábanse dúas liñas máis, Vigo–Porriño e Vigo–Samil, traxecto que se faría en dous minutos.

Cando aínda non se cumpriran dous anos da desaparición dos tranvías, que se podrecían á intemperie na Florida e en plena operación anti raís por toda a cidade, para tapalos ou retiralos das rúas «debido á morea de inconvenientes que supoñen para o tráfico rodado e polo estado de abandono en que se encontran», enxeñeiros da empresa » Trens Vertebrados S.A. » culminaban en Vigo os traballos para a realización do estudo económico para a instalación entre Vigo e Baiona do tren vertebrado deseñado polo enxeñeiro vasco Goicoechea Omar, creador do tren Talgo.

O 22 de novembro de 1970 e segundo a crónica de FARO DE VIGO, os enxeñeiros abandonaron a cidade camiño de Santiago para dende alí e por vía aérea regresar a Madrid con toda a documentación precisa para determinar a viabilidade do proxecto, tras ter realizado «un detido recorrido» ao longo da liña acompañados por alto persoal de Tranvías Eléctricos de Vigo, S.A. e poñendo especial atención á capacidade de adaptación desta ás necesidades do novo tren».

Ao despedir os técnicos, un voceiro da compañía de tranvías manifestaba que quedaban á espera dos resultados do estudo económico para decidir definitivamente se financiaban ou non a instalación do citado tren, aínda que os indicios obtidos lles facían pensar que o proxecto era viable » e de levarse a cabo viría a reportar un considerable beneficio para toda a zona do Val Miñor«.

Na información de FARO decatábase señor Goicoechea de dirixir el mesmo as obras» da excelente disposición das autoridades provinciais e locais para a materialización do proxecto e a entusiasta actitude do enxeñeiro. Tamén os alcaldes da zona se mostraban encantados cun proxecto que vían como unha solución aos problemas de comunicación e anunciaban a súa intención de apoialo con todos os medios ao seu alcance.

Ao tempo, anunciábase que de realizarse a instalación » e comprobada a súa bonanza, se procedería ao estudo doutras similares entre Vigo e Porriño e Vigo e Samil, percorrido que neste último caso podería efectuarse en dous minutos unha vez concluída a urbanización da praia.

Os técnicos consideraban que o estado en que se encontraba a liña Vigo–Baiona permitiría a construción dunha autoestrada de peaxe baixo as forquita do tren, «que ademais de servir como vía de desconxestionamento da estrada actual posibilitaría un abaratamento do prezo dos billetes, o que redundaría en beneficio dos usuarios,».

Corenta e cinco anos despois séguese botando de menos o tranvía da costa, do tren vertebrado non se volveu saber e a antiga vía é unha estrada chamada autovía.

Rubens Rocha [@IlCanallaRubens]

PD. Aínda que se barallaron proxectos para Caracas, Madrid e varias poboacións catalás, este tipo de tren só chegou a funcionar en Las Palmas, pero as críticas empezaron coas obras, en 1972 polo forte impacto visual que supoñían os piares e vigas de sustentación. Na primeira proba, o tren circulou á velocidade «do paso dunha persoa» e a oposición mantívose ata o desmantelamento das vigas e forquita, tres anos máis tarde.

ை Vigo flashback: Proxecto novo Concello de Vigo

No ano 2008 Moneo formulaba eliminar a torre do Concello da cidade Detorit Viguesa para prolongar o paseo do Castro mentres que Abel Caballero evitaba dar cifras do custo deste proxecto de Moneo, dicía Cabaleiro por aquel entón que precisaba que se levará a cabo «se a cidade o quere».

O arquitecto Rafael Moneo presentou o 19 de xuño do 2008 en Vigo o seu proxecto de reforma do Concello e o seu ámbito, un proxecto que formulaba naquel entón a eliminación do actual edificio consistorial e a súa torre, en favor dun novo inmoble no que tamén se integraría a Xerencia de Urbanismo, actualmente nun edificio a parte, na Praza do Rei.

Segundo explicou Moneo naquel entón, a actuación tenia como finalidade «facer posible a convivencia entre a cidade e a natureza» e recuperar o medio», polo que aposta por prolongar a zona verde do monte do Castro ata o desparecido castelo de San Sebastián. Para iso, elevaríase a cota do ámbito do Concello uns 5 ou 6 metros para salvar o desnivel, e crearíase unha gran praza miradoiro que permitise recuperar as vistas á ría.

En canto ao novo edificio municipal, construiríase nun lateral da praza e proxectaríase en horizontal, cunha superficie de case 19.000 metros cadrados. Tería unha marquesiña acritalar e, entre outros servizos, un auditorio de 400 prazas).
Por outra parte, permitiríase o acceso dende o Paseo de Alfonso a través dunha escaleira mecánica, e actuaríase tamén na zona de Camelias e da panificadora –que se conservaría–, onde se prevé outra praza e edificios de uso dotacional e comercial.

O proxecto tamén recogia a creación dun aparcadoiro subterráneo de varias plantas (con capacidade para unhas 1.330 prazas) e cambios na rúa Cachamuíña, que pasaría a estar soterrada en parte para permitir que se eleve a praza principal á altura de Camelias e do Castro.

El pase de diapositivas requiere JavaScript.

Custo e financiamento

Con respecto ao custo de execución desta iniciativa de remodelación, Rafael Moneo evitou precisar cifras e matizou que se trataría de «un guión, non un proxecto». Non obstante, recordou que actuacións como o aparcadoiro ou as zonas comerciais, se poden «autofinanciar». «O custo e o financiamento son algo que corresponde a outro momento», aseverou, e apuntou que «o que se propón é verosímil», e que «o que necesita é a sensación de que gusta á xente, porque non se pode abordar se unha parte maioritaria da cidade lle dá as costas,».

Nese sentido, o alcalde, Abel Caballero, coincidiu en sinalar que «o seguinte paso» tras a presentación naquela data é «a opinión cidadá», e que a reforma deseñada por Moneo «se levará adiante se a cidade quere». «Este non é un proxecto do alcalde ou do Goberno municipal, ten que ser algo da cidade e require un nivel importante de apoio e contribucións», apostilou o rexedor cousa que non fixo na actualidade co caso do Bernardo Alfageme que autoimpuxo e incumpriu os acordos prenarios facendo a súa decisión sen contar coa cidadanía.

Este proxecto cando se presento o voceiro da oposición, o concelleiro do PP José Manuel Figueroa, riscou a presentación do proxecto como unha «megafantasía» do alcalde, enmarcada na «política de dilapidación» de Abel Caballero. Advirtio de que a iniciativa é «irrealizable» e un «insulto á intelixencia» porque non é o momento de presentar isto cando hai moitas familias que o están pasando mal».

Por outra parte, Figueroa criticou que non se tivese invitado ao PPao acto de presentación, no acto se estiveron presentes representantes do Colexio Oficial de Arquitectos de Galicia, corporativos, e o director de Caixanova, Luis Pego. A ese respecto naquel entón, advertiu á entidade financeira galega que «sería grave que Caixanova apoiase esta fantasía que non sabemos o que vai custar, mentres que denega créditos a familias, comerciantes e empresarios» dicía Chema Figueroa.

Rubens Rocha [@IlCanallaRubens]

ை Vigo flashback: Proxecto recuperación da Panificadora

O proxecto que manexaba o Concello no ano 2011 era instalar a Biblioteca Pública do Estado no soar da Panificadora conserva ao completo as edificacións da antiga factoría. A sede aloxaríase no edificio principal, onde o Ministerio de Cultura demanda entre 4.500 e 6.000 metros cadrados de superficie para situar toda a súa oferta de servizos e actividades. O espazo dispoñible é superior, co que o departamento de Urbanismo propón na planta baixa unha sala de exposicións temporais acritalar de 500 m2. Os característicos silos, a única construción, que gozaba de protección ata agora destinaríanse a gardar os fondos do arquivo municipal, unha idea que se baralla dende hai anos, posto que a ordenación prevista no Plan Especial do Casco Lanuxe incluía a cesión dos seis almacéns de gran ao Concello. O concelleiro José Mariño explicou naquel entón «o proxecto estase a pechar en coordinación cos técnicos do ministerio».

Pero o antigo complexo industrial aínda dispón doutras edificacións paralelas a ambos os dous lados da principal e separadas por espazos que se converterían en rúas interiores. A nave orientada cara á Rúa Santiago xa está conectada coa fábrica orixinal, tanto a través da estrutura coma por unha galería. O plan de Urbanismo era naquel entón trasladar alí escolas municipais artísticas. Mariño citaba en particular naquel entón «a de danza e a de teatro, sen descartar outras», esta de danza e a de teatro na actualidade foron situadas en Navia. Esta nave é a que mellor estado presenta debido a que o teito se cobre de auga coa chuvia en inverno, o que a impermeabiliza. O edificio principal, vítima do abandono como o resto do conxunto, sufriu varios incendios que destruíron en parte a primeira planta, incluído un anaco da cheminea. Esta sería restaurada dentro do plan para a Biblioteca do Estado, xa que se conforma como un sinal de identidade do complexo, O ministerio correría co gasto de todo o relacionado coa sede, mentres que o Concello asumiría a reforma das instalacións restantes e os espazos exteriores.

El pase de diapositivas requiere JavaScript.

Aínda quedaría por ocupar o conxunto de edificacións que dan á fronte da rúa Falperra, dende o cruzamento con Cachamuíña ata o Paseo de Alfonso. Foron as últimas das construídas en La Panificadora e están datadas nos anos sesenta do século pasado. Aquí, segundo Mariño, instalaríanse aulas de estudo para satisfacer a demanda destes espazos entre os estudantes da cidade. «Son moi solicitadas e serían un complemento á biblioteca», apuntaba naquel entón. Como apoio a toda a actividade cultural proxéctanse nas naves pequenos locais comerciais e cafetarías. Este conxunto e a edificación cara á rúa Santiago suman unha superficie de 5.000 metros cadrados. Ao complexo accederíase a través da fronte por Cachamuíña.

A historia de La Panificadora, que no momento da súa apertura foi a máis moderna de España, contaría tamén cun lugar entre os novos usos do complexo. «Temos abundante documentación, planos e información, e a Xerencia está a solicitar máis. Haberá un espazo para consultala, porque é un símbolo do Vigo industrial,» engadiu Mariño naquel enton. Ademais do soar, o proxecto inclúe a expropiación de terreos exteriores no ámbito da rúa Santiago decia de aquel enton Mariño, actuación esta xa estaba prevista no Plan Xeral re apunta Mariño. Na actualidade xa se expropiaron ditas vivendas pero ainda sen rasto deste proxecto no cal se gastaron moitos cartos.

Rubens Rocha [@IlCanallaRubens]

ை Vigo flashback: A Cidade do Mar

Roldaba o 3 de maio de 2007 cando o presidente Touriño presentou a futura cidade do mar nos terreos da ETEA. A devandita cidade custaría 100 millóns, tería 125 grupos de investigación científica e segundo o dixo sería un referente mundial.

Os terreos portuarios da IEO acollería o campus científico-tecnolóxico da cidade do mar, o maior centro investigador, operativo e de servizos oceanográficos de España. Este proxecto da cidade do mar os representantes do Ministerio de Ciencia e Innovación (MICINN) asinaron un convenio naquel entón que permitirá a súa instalación na cidade, este proxecto contaría cun núcleo de importantes achegas dos investigadores españois en materia de ciencias mariñas.

A Cidade do Mar achegaría as investigacións mariñas á sociedade e ao mundo empresarial e económico de Vigo. Seria un proxecto urbanístico de gran complexidade que recuperaría para uso científico uns 41.000 m2 de zona portuaria que antes tiñan un uso totalmente militar (a ETEA). O lugar combinará instalacións científicas con espazos dedicados ao ocio e ao deporte.

O Consello Superior de Investigacións Científicas (CSIC) e o Instituto Español de Oceanografía (IEO) estarían estreitamente vinculados ao proxecto xunto ao apoio do MICINN, que tería dous compromisos principais: a creación do Centro Atlántico de Investigacións Mariñas (CUME), cuxo proxecto técnico está en fase de elaboración, e a constitución da Unidade Oceanográfica (UO), unha instalación técnica de xestión concibida como base oceanográfica.

A principal actividade da Cidade do Mar seria a investigación mariña que aglutiria os campos de estudo como a genómica, a biotecnoloxía mariña, ou a limnoloxía. O novo espazo tamén permitirá avanzar en áreas de coñecemento como a saúde, a enerxía ou a pesca.

Ademais, a Cidade do Mar proporcionaria soporte loxístico e tecnolóxico aos grandes buques oceanográficos españois, eacogeria, entre outros, ao Cornide de Saavedra, á Vide de Gamboa, ao Mytilus ou ao novo buque de 45 metros o IEO.

Dentro do novo centro, a Unidade Oceanográfica estariaconsiderada «Instalación Científica e Técnica Singular», cuxo custo de construción rolda os 100 millóns de euros, que asumirán previsiblemente o MICINN e a Xunta de Galicia.

Potencial investigador de excelencia internacional

A Cidade do Mar seria a única infraestrutura española que agrupe todas estas funcións. Coa firma do convenio entre a Xunta de Galicia, o Concello de Vigo e o Consorcio da Zona Franca de Vigomaterialízase a dispoñibilidade dos terreos e regúlanse os seus accesos.

O proxecto «creará masa crítica investigadora e evitaria que a riqueza dos estudos mariños en España se fragmente», explicou naquel entón Carlos Martínez Alonso, Secretario de Estado de Investigación.

Tamén aumentaria a visibilidade mundial dos estudos e investigadores galegos, impulsando o seu rol como «referencia internacional en materia de ciencias do mar».

As ciencias mariñas «esconden algúns dos maiores descubrimentos científicos que están por vir», dixo naquel entón Martínez.

Para o Secretario Xeral de Política Científica e Tecnolóxica daquel entón José Manuel Fernández de Labastida, a Cidade do Mar seria «unha demostración das grandes capacidades de investigación que ten a comunidade galega en ciencias do mar, un sector con enorme potencial investigador».

O proxecto está parado, tanto que o presidente Feijóo xa pediu a delegada da Xunta en Vigo que prepare outro para os terreos da antiga Escola da Armada.

Rubens Rocha [@IlCanallaRubens]

ை Vigo flashback: O túnel de Beiramar

A construción do túnel de Beiramar, que agora avala a comunidade portuaria de forma expresa -tras aceptarse as súas alegacións sobre o tránsito de vehículos en superficie e sobre O Berbés- só se iniciará se hai un acordo institucional a tres bandas entre a Consellería de Medio, a Autoridade Portuaria e o Concello para garantir o seu financiamento. Noutro caso, o proxecto seguirá durmindo nun caixón, onde se encontra dende hai máis de seis anos, concretamente dende o 2006 cando foi presentado por CORINA PORRO.

Fontes da Consellería fixáronse no custo: uns 70 millóns de euros, que é o que supoñería construír a autovía Vigo-Morrazo, prioridade absoluta, e no modelo de colaboración doutras obras relevantes na zona urbana, comezando por Abrir Vigo ao Mar, froito da colaboración institucional. Na Coruña xa se executa unha actuación espectacular no bordo marítimo que conta co acordo e o respaldo de Xunta,Concello e Porto, que asinaron, o acordo. Neste caso, a Xunta achega 10 millóns para o túnel do Parrote (e dous o concello coruñés) en tanto que os 10 millóns do túnel de La Marina se financian entre o Concello de Coruña e o Porto.

El pase de diapositivas requiere JavaScript.

Sería posible un pacto similar? Dende a Consellería de Medio só se apunta, pero non parece doado. Pola súa banda no Porto de Vigo mantense total mutismo -o presidente do ente non quixo falar ao respecto- e no concello insístese en que se trata dunha actuación que lle corresponde á Xunta. De feito foi inicialmente así pero en 2006, en pleno ciclo alcista.

A idea de Beiramar supoñería un cambio radical e que os 30.000 coches que a diario circulan pola franxa marítima poidan facelo con rapidez, en apenas cinco minutos para ir dende Teis ata Bouzas. Para iso habería que investir uns 70 millóns de euros para un tramo de 1.300 metros, que estendería o subterráneo actual que parte dende a confluencia de Sanjurjo Badía con García Barbón ata máis alá da rúa Coruña. O pleno do Concello de Vigo, por unanimidade, e os representantes da comunidade portuaria manifestáronse a favor do seu desenvolvemento. Non obstante o departamento de obras públicas da Administración autonómica mantén que para iso é necesario que se manifeste un consenso claro. En 2007 e 2008, cando a Xunta presentara o proxecto, a Federación de Usuarios do Porto e a Cooperativa de Armadores, formularon alegacións que paralizaron a execución do paso inferior que completaría a rolda do mar. Advertiron de que non podía eliminarse por completo a circulación na superficie de Beiramarporque condenaría o porto pesqueiro a quedar illado. A proposta foi aceptada pola Xunta, aínda que a partir de entón, coa crise e os axustes, retirou a actuación dos seus presupostos. Para 2015, cero euros.

Rubens Rocha [@IlCanallaRubens]